زمان مطالعه: < 1 دقیقه روزى که سر به کوه و بیابان گذاشتم بردم به دوش پیکرم و جان گذاشتم بانگ رحیل چون‌که شد از کاروان بلند شوق وصال گشتم و هجران گذاشتم بگرفتم از تو جان دگر اى مسیح عشق تا لعل لب به حنجر عطشان گذاشتم در باغ لاله‌هاى تو داغ دلم شکفت مرهم ز عشق بر دل سوزان گذاشتم کردم به تن

زمان مطالعه: < 1 دقیقه گفت اى که به هر منزل، تو هم‌سفرم بودى من زینب خونین‌دل، تو تاج سرم بودى شرح غم هجران را اى جان به تو گویم چون تو مونس و دل‌دارم از راه کرم بودى هر جا که مکان کردم با هرکه سخن گفتم هر سو که روان بودم خود راهبرم بودى نالم ز کدامین غم، جویم ز کجا محرم آخر

زمان مطالعه: < 1 دقیقه گفت مادر، از پسر بهرت خبر آورده‌ام دخترت زینب منم شرح سفر آورده‌ام گر دهم شرح سفر، ترسم بیازارم دلت کز عزیزانت خبر با چشم تر آورده‌ام رفتم از کویت ولى باز آمدم دل غرق خون ز اشک خونین، دامنى پر از گهر آورده‌ام از عراق و شام با سنگ جفا سوى حجاز طایران قدس را بشکسته پر آورده‌ام یوسفت

زمان مطالعه: < 1 دقیقه صداى هلهله از روى بام مى‌آید صداى خنده و شادى مدام مى‌آید صداى چاووش مردى مدام مى‌گوید که قافله خارجى به شام مى‌آید از آسمان تمامى خانه‌هاى شهر براى صورت ما التیام مى‌آید دلیل شادیشان را ز سنگ پرسیدم خبر رسید کنیز و غلام مى‌آید تمام چشم‌هاى نانجیب این وادى براى دیدن زینب به بام مى‌آید صداى پاى سرى روى

زمان مطالعه: < 1 دقیقه آن‌چه از من خواستى، با کاروان آورده‌ام یک گلستان گل به رسم ارمغان آورده‌ام از در و دیوار عالم فتنه مى‌بارید و من بى‌پناهان را بدین دار الامان آورده‌ام اندرین ره از جرس هم بانگ یارى برنخواست کاروان را تا بدینجا با فغان آورده‌ام بس که من منزل به منزل در غمت نالیده‌ام همرهان خویش را چون خود به جان

زمان مطالعه: < 1 دقیقه چون مدینه شد نمایان گفت زینب آمدم اى مدینه! بى‌کس و بى‌یار و یاور آمدم اى مدینه! وقت رفتن بود حسینم هم‌سفر حالیا بى‌حضرتش چون مرغ بى‌پر آمدم اى مدینه! داشتم پیش از سفر چندین امیر وقت برگشتن چنین محزون و مضطر آمدم اى مدینه! جسم شاه دین نهادم کربلا در حقیقت پیکرى هستم که بى‌سر آمدم اى مدینه! ماه