زمان مطالعه: < 1 دقیقه اهل بیت به شهر قنّسرین رسیدند، مردم آن شهر که از شیعیان امیرالمومنین علیه‌السلام بودند، از ناراحتی لشگریان یزید را با سنگ راندند و به شهر راه ندادند، زینب سلام‌الله‌علیها این شعر را فرمود: «کم تنصبون لَنَا الْأَقْتَابِ عَارِیَةً کاننا مِنْ بَنَاتِ الرُّومِ فِی الْبَلَدِ أَ لَیْسَ جَدِّی رَسُولِ اللَّهِ ویلکم هُوَ الَّذِی دلکم قَصْدًا إِلَیَّ الرُّشْدِ یَا أُمَّةَ السَّوْءِ

زمان مطالعه: < 1 دقیقه در یکی از منازل حضرت زینب سلام‌الله‌علیها از شدت ناراحتی مصائب روز عاشورا، ناله‌ها کرد و این ابیات را سرود: «تمَسَّکَ بِالْکِتَابِ وَ مَنْ تَلَاهُ فَأَهْلُ الْبَیْتِ هُمْ أَهْلُ الْکِتَابِ بِهِمْ نَزَلَ الْکِتََابَ وَ هُمْ تلوه وَ هُمْ کَانُوا الْهُدَاةُ إِلَى الصَّوَابِ أَمَامِی وَحَدُّ الرَّحْمَنِ طِفْلًا وَ آمَنَ قَبْلَ تَشْدِیدٌ الْخَطَّابِ عَلِیٌّ کَانَ صَدِیقَ الْبَرَایَا عَلِیٍّ کَانَ فَارُوقُ الْعَذَابِ شَفِیعِی

زمان مطالعه: < 1 دقیقه در بحارالانوار آمده از جمله مراثی زینب سلام‌الله‌علیها، این ابیات است که در هنگام ورود به دمشق قرائت فرمود: «أَ مَا شجاک یَا سَکَنَ قُتِلَ الْحُسَیْنُ وَ الْحَسَنِ ظَمْآنَ مِنْ طُولِ الْحُزْنِ وَ کُلُّ وغد نَاهِلٌ یَقُولُ یَا قَوْمِ أَبِی عَلِیٍّ الْبَرُّ الْوَصِیُّ وَ فَاطِمُ أُمِّی الَّتِی لَهَا التُّقَى وَ النَّائِلِ مَنُّوا عَلَى ابْنِ الْمُصْطَفَى بِشَرْبَةٍ یَحْیَا بِهَا أَطْفَالَنَا مِنْ

زمان مطالعه: < 1 دقیقه وقتی فاطمه سلام‌الله‌علیها و سکینه سلام‌الله‌علیها دو دختر امام حسین علیه‌السلام نگاه کردند و دیدند: یزید بر لب و دندان امام حسین علیه‌السلام چوب خیزران می‌زند، صدای گریه بلند کردند، به طوری که از گریه آنها، زن‌های یزید و دختران معاویه، به گریه افتادند، سرانجام این دو خواهر دل‌سوخته نتوانستند تاب بیاورند، به عمه خود زینب سلام‌الله‌علیها پناه بردند و

زمان مطالعه: < 1 دقیقه در ریاض الشهاده آمده که حضرت زینب سلام‌الله‌علیها در شام به عزاداری پرداخت و در بین زنان شامی، سر مبارک برادرش را بر سینه بچسبانید و این چنین سرود: «أَخِی لاهنئتنی بعدک عَیْشَتِی وَ لاَ طَابَ لِی حتی الْمَمَاتِ مُقِیلَ فَإِنْ کنت أَزْمَعْتَ الْمُقِیلُ فَقُلْ لَنَا أَمَّا لک مِنْ بَعْدَ الْمَغِیبِ قفول أَخِی أَنْ بکت نَفْسِی اسی فلعلنی بکیت لِأَمْرٍ

زمان مطالعه: < 1 دقیقه در بحرالمصائب آمده زینب سلام‌الله‌علیها در مجلس عزاداری شام سر برادرش عباس علیه‌السلام را به سینه گرفت و این شعر را خواند: «أَیَا عَبَّاسٍ یَا عَزَّ الْأَرَامِلِ وَ یَا کهف الْفَقِیرِ المستکینة أَیَا حَامِی الْحَمْیِ حاشاک تُقْبَلُ اخواتک فِی الْأَعَادِی سایبنة»(1) 1) ناسخ التواریخ(طراز المذهب)، سپهر، ج18، ص489.