زمان مطالعه: < 1 دقیقه «فَمَهْلًا أَخِی قَبْلَ الْمَمَاتِ هنیئه لتبرد مِنِّی لَوْعَةٌ وَ غلیل؛ (1) ای برادر پیش از وصول مرگ اندک زمانی تأمل فرمای تا از زیارت جمال مبارکت آن آتش اندوه که دل را به سوزش و ستوه آورده سردی پذیرد.» 1) معالی السّبطین، شیخ محمدمهدی حائری، ج2، ص26.

زمان مطالعه: < 1 دقیقه در بحر المصائب از نجاة الخافقین مسطور است که زینب سلام‌الله‌علیها به یک یک زنان و دختران فرمود، با برادرم وداع کنید، چون دیدار بعدی به قیامت است، پس اهل بیت برای وداع آمدند و ناله فراق سر دادند و زینب سلام‌الله‌علیها فرمود: «أَخِی وَدَّعَ یتامی قَدْ اوهنوا وَ قَدْ أَضْحَوْا بِأَسْرٍ الدعیاه أَخِی هَلْ بَعْدَ بعدک لِی مُحَامٍ لَقَدْ

زمان مطالعه: < 1 دقیقه به روایت ابی مِخنف و بعضی دیگر، چون حضرت سید الشهدا علیه‌السلام شهید شد، اسب آن حضرت پیشانی خود را به خون آن حضرت، رنگین ساخت و به سوی خیمه آمد. زینب سلام‌الله‌علیها با شنیدن شیهه اسب برادر از خیمه بیرون دوید و این اشعار را خواند: «مُصِیبَتِی فَوْقَ أَنْ أَرْثِیَ بأشعاری وَ أَنْ یُحِیطَ بِهَا وَهْمِی وَ أفکاری شَرْبَةً

زمان مطالعه: < 1 دقیقه در بحر المصائب از کتاب روضة الشهدا آمده: هنگامی که زینب سلام‌الله‌علیها برادرش را با آن حالت در خاک و خون غلطان و با بدن عریان دید، بعد از گفتن کلماتی که دوست و دشمن را نالان و گریان ساخت، اشعاری سرود: «أَخِی مِنْ ذَا یَغْسِلُ منک جِسْمًا وَطِئَتْهُ خَیْلٍ أَوْلَادِ الزِّنَاء» به روایت مفتاح البکاء چون ابن سعد ملعون

زمان مطالعه: < 1 دقیقه به روایت صاحب روضة الشهدا چون زینب کبری سلام‌الله‌علیها برادر خود حضرت سیدالشهدا علیه‌السلام را در خاک و خون دید در حالی که دشمنان شادی و هلهله می‌کردند، نالید و گفت: «وا جداه وا محمدا! وَ لَمَّا لَحِقَنَا بالمحول تناشرت بِنَا مقصدات غَابَ عَنْهَا الطَّوَالِعُ وَ یَا لَیْتَ شِعْرِی هَلْ یُبَیِّنُ لَیْلَةَ بِحَیْثُ اطْمَأَنَّتْ بِالْحَبِیبِ الْمَضَاجِعِ وَ کم مِنْ هَوِیَ

زمان مطالعه: < 1 دقیقه صاحب بحر المصائب، از مفتاح البکاء و بعضی کتب مراثی این ابیات را به حضرت زینب سلام‌الله‌علیها نسبت داده‌اند که در آن وقت که برادرش امام حسین علیه‌السلام را در آن حالت در زمین کربلا دید، گریست و فرمود: «آیاً جَدِّنَا نشکوا الیک امیه فَقَدْ بَالَغُوا فِی ظُلْماً وَ تبدعوا آیاً جَدِّنَا لَوْ أَنَّ رَأَیْتَ مُصَابِنَا لکنت تُرِی أَمْراً لَهُ