توضیحات اجمالی بخشها:
شناختنامه: پژوهشی جامع پیرامون شخصیت گرانقدر حضرت زینبکبری سلاماللهعلیها از ولادت تا وفات با بیش از هشتصد موضوع
کتابخانه: متن 28 جلدکتاب و 40 مقاله برگزیده با امکان جستجو و یادداشتبرداری و معرفی بیش از 400 عنوان کتاب
نگارخانه: 92 طرح گرافیکی زیبا به همراه تصاویری از بارگاه ملکوتی حضرت به همراه نماهنگ
حکایت: بیست و نه داستانهایی بهصورت گویا از زندگی حضرت
آوا: بیش از 45 ساعت سخنرانی و بیش از هشتادقطعه همخوانی، مولودی، مرثیه و زیارتنامه حضرتزینب سلاماللهعلیها
دعا (3)
زمان مطالعه: < 1 دقیقه دعا به معناى خواندن و حاجت خواستن و استمداد است، امیرالمؤمنین علیهالسلام در خطبه صد و چهارده نهج البلاغه این گونه دعا میکند: «اللَّهُمَّ إِنَّا نَسْأَلُکَ أَنْ لَا تَرُدَّنَا خَائِبِینَ وَ لَا تَقْلِبَنَا وَاجِمِینَ وَ لَا تُخَاطِبَنَا بِذُنُوبِنَا وَ لَا تُقَایِسَنَا بِأَعْمَالِنَا اللَّهُمَّ انْشُرْ عَلَیْنَا غَیْثَکَ وَ بَرَکَتَکَ وَ رِزْقَکَ وَ رَحْمَتَک؛ (1) یعنی پروردگارا! از تو درخواست میکنیم که
تعداد خطبه های زینب سلاماللهعلیها
زمان مطالعه: < 1 دقیقه حضرت صدیقه صغری؛ زینب کبری سلاماللهعلیها در مجموع سه خطبه معروف ایراد فرمود، دو خطبه در کوفه و یکی در شام، خطبه اول را در بازار کوفه و خطبه دوم را در مجلس عبیدالله بن زیاد و خطبه سوم را در مجلس یزید در شام ایراد نمود. علاوه بر این خطبهها، سخنان کوتاه و اشعار سوزناک و احتجاجاتی نیز به
مصادر خطبه های حضرت زینب سلاماللهعلیها
زمان مطالعه: 2 دقیقه خطبههای حضرت زینب کبری سلاماللهعلیها را مورخین و محققین بزرگی در کتابهای خود ذکر نمودهاند، که برخی از قدیمیترین و معتبرترین مدارک از این قرار است؛ 1- بَلَاغَاتِ النِّسَاء: از قدیمیترین اسناد و مدارک خطبههای حضرت زینب سلاماللهعلیها است. این کتاب توسط «احمد بن ابی طاهر» معروف به «ابن طیفور» گردآوری شده و مجموعهای از خطبهها و اشعار زنان عرب
شهادت حضرت علی اصغر علیهالسلام (1)
زمان مطالعه: < 1 دقیقه «یا لهف قَلْبِی عَلَیَّ الصَّغِیرِ الظامی فَطَمَتْهُ السِّهَامِ قَبْلَ الْعِظَامِ غَرَّ غَرُّوهُ بدمعه وَ هُوَ طِفْلٌ یَا لَهْفَ قَلْبِی عَلَیْهِ فِی کل عَامٍ أَحْرَقُوا قَلْبِ وَالِدَیْهِ عَلَیْهِ وَ رَمَوْهُ بَذَلْت وَ انْتِقَامٌ فَاللَّهُ یحکم بَیْنَنَا وَ بَیْنَهُمْ لَدَیَّ الْحَشْرِ عِنْدَ فَصْلٌ الْخِصَام» (1) 1) ناسخ التواریخ (طراز المذهب)، سپهر، ج18، ص227.