زمان مطالعه: 3 دقیقه قَالَ الرَّاوِی: … ثُمَّ وَضَعَ رَأْسَ الْحُسَیْنِ ع بَیْنَ یَدَیْهِ وَ أَجْلَسَ النِّسَاءَ خَلْفَهُ لِئَلَّا یَنْظُرُونَ إِلَیْهِ فَرَآهُ عَلِیُّ بْنُ الْحُسَیْنِ ع فَلَمْ یَأْکُلِ الرُّءُوسَ بَعْدَ ذَلِکَ أَبَداً وَ أَمَّا زَیْنَبُ فَإِنَّهَا لَمَّا رَأَتْهُ أَهْوَتْ إِلَى جَیْبِهَا فَشَقَّتْهُ ثُمَّ نَادَتْ بِصَوْتٍ حَزِینٍ یُفْزِعُ الْقُلُوبَ: «یَا حُسَیْنَاهْ! یَا حَبِیبَ رَسُولِ اللَّهِ! یَا ابْنَ مَکَّةَ وَ مِنًى! یَا ابْنَ فَاطِمَةَ الزَّهْرَاءِ سَیِّدَةِ

زمان مطالعه: 8 دقیقه نخستین روز ماه صفر سال 61 بود که کاروان اسیر و سرهاى شهیدان به شهر شام رسید و یزیدیان، این روز را عید قرار داده و جشن گرفتند! (1) یزید چون از ورود اهل بیت طاهره علیهم‌السلام به شام آگهی یافت، مجلسی ترتیب داد، بر تخت خویش نشست و بزرگان شام را نیز دعوت کرد، سپس اهل بیت حضرت رسول

زمان مطالعه: 2 دقیقه بانوی اسلام، سخن گهربار خویش را با ستایش پروردگار جهانیان آغاز می‌کند، آن‌گاه بر نیای گرانقدرش سلام و درود می‌فرستد: «الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِینَ وَ الصَّلَاةُ عَلَى جَدِّی سَیِّدِ الْمُرْسَلِین‏؛ ستایش از آن خدایی است که پروردگار جهانیان است و درود بر نیای ارجمندم که سالار پیامبران خداست.» او با این سبک از آغاز سخن در حقیقت خویشتن را به

زمان مطالعه: 3 دقیقه برخی از مردم به خاطر کوته‌فکری و اندیشه نارسا به اشتباه چنین می‌پندارند که موفقیت و پیروزی ظاهری فرد یا گروه و یا جریانی در فراز و نشیب‌های زندگی اجتماعی و سیاسی نشانگر آن است که روش و موضع‌گیری آنان درست و عادلانه است و آنان به خدا نزدیک هستند، از این رو مستی چیرگی و پیروزی ظاهری، آنان را

زمان مطالعه: 2 دقیقه بانوی اسلام پس از آن مقدمه زیبا و روشنگر و پس از نفی لیاقت و خلافت از یزید با مخاطب ساختن شجاعانه او با نام و نه عنوان خلافت، در ادامه سخن حکیمانه‌اش از مستی قدرت به او هشدار داد و فرمود: » فَمَهْلًا مَهْلا!» آهسته، آهسته… در فرهنگ عرب، به کسی که در راه رفتن بسیار سرعت می‌گیرد و

زمان مطالعه: 6 دقیقه آن گاه بانوی اسلام دگرباره یزید را مخاطب می‌سازد و این بار ریشه و تبار فرومایه و نسب رسوا و پیشینه تاریخی او را به یادها می‌آورد و می‌فرماید: «أَ مِنَ الْعَدْلِ یَا ابْنَ الطُّلَقَاء؟! هان ای پسر رهاشدگان! ای پسر آنانی که نیای گرانقدرم از سر مهر و بزرگ‌منشی از گناه و زشتکاری‌شان گذشت و آنان را در فتح