زمان مطالعه: < 1 دقیقه نیمه شبی زینب علیهاالسلام مشاهده کرد که امام حسن علیه السلام او را صدا می زند و چون بر سر برادر رسید، دید مانند مار گزیده بر خود می پیچد. فرمود: زینب، برو و برادر مرا زود خبر کن. علیا مخدره، پریشان، با چشم گریان به بالین برادرش حسین آمد و واقعه را خبر داد. (1) 1) ریاحین الشریعة، ج

زمان مطالعه: < 1 دقیقه امام صادق علیه السلام فرمود: وقتی امام حسین علیه السلام به بالین برادر آمد و وضع حال برادر را مشاهده کرد، گریست، امام حسن علیه السلام فرمود: برادرم چرا گریه می کنی؟ امام حسین علیه السلام فرمود: چگونه گریه نکنم که تو را مسموم می بینم، مرا بی برادر نمودند. امام حسن علیه السلام فرمود: برادرم، گرچه مرا با زهر

زمان مطالعه: < 1 دقیقه مردی به خدمت امام حسن علیه السلام رسید و با حضرت گفتگو کرد. امام حسن علیه السلام در حال صحبت بود که ناگاه خون از حلق مبارکش فرو ریخت، طشتی طلب کرد و در زیر آن خونها گذاشت و پیوسته خون از حلق شریفش می آمد، تا آنکه طشت مملو از خون شد. راوی گفت: یابن رسول الله صلی الله

زمان مطالعه: < 1 دقیقه سرانجام، امام حسن مجتبی علیه السلام بواسطه ی همان زهری که جعده ی ملعونه به ایشان خورانده بود، در بیست و هشتم صفر سال پنجم هجرت در سن 47 و یا 48 سالگی، در مدینه به شهادت رسید و حضرت ام المصائب زینب علیهاالسلام بار دیگر به مصیبتی جانسوز دچار شد. (1) 1) سوگنامه ی آل محمد صلی الله علیه

زمان مطالعه: < 1 دقیقه

زمان مطالعه: < 1 دقیقه ابن عباس گفت: هنگامی که امام حسن علیه السلام به شهادت رسید، امام حسین علیه السلام مرا و عبدالله بن جعفر و علی پسر مرا طلبید و آن حضرت را غسل داد. (1) سپس جنازه اش را روی تابوتی گذاشتند و او را به محلی که پیامبر صلی الله علیه و اله و سلم بر جنازه ها نماز می خواند