توضیحات اجمالی بخشها:
شناختنامه: پژوهشی جامع پیرامون شخصیت گرانقدر حضرت زینبکبری سلاماللهعلیها از ولادت تا وفات با بیش از هشتصد موضوع
کتابخانه: متن 28 جلدکتاب و 40 مقاله برگزیده با امکان جستجو و یادداشتبرداری و معرفی بیش از 400 عنوان کتاب
نگارخانه: 92 طرح گرافیکی زیبا به همراه تصاویری از بارگاه ملکوتی حضرت به همراه نماهنگ
حکایت: بیست و نه داستانهایی بهصورت گویا از زندگی حضرت
آوا: بیش از 45 ساعت سخنرانی و بیش از هشتادقطعه همخوانی، مولودی، مرثیه و زیارتنامه حضرتزینب سلاماللهعلیها
مدرسه ی شامیه
زمان مطالعه: < 1 دقیقه به وسیله ی «دختر نجمالدین ایوب» و خواهر تورانشاه ایوبى به سال 587 هجرى بنا شده است.(1) در صحن این مدرسه، قبور فرزندش حسام الدین و همسرش محمد بن شیرکوه و برادرش توارنشاه نیز قرار دارد. مکان آن در خیابان یوسف العِظَمه و نزدیکى هتلهاى محل استقرار ایرانیان و زیر پل هوایى است. که انتهاى این پل به قلعه و
دارالقرآن الرشائیه
زمان مطالعه: < 1 دقیقه از قدیمىترین دارالقرآنهایى که در دمشق ساخته شد، دارالقرآن الرشائیه است که به سال 400 یا 444ق. به وسیله ی «شیخ رشا بن نظیف بن ماشاءالله» بنا گردید.(1) این مدرسه از ابتدا براى تعلیم قرآن در نظر گرفته شد و بعدها در 820 هجرى مدرسه ی اخنائیه به جاى آن احداث گردید که اکنون موجود و در خارج باب شمالى
دارالقرآن صابونیه
زمان مطالعه: < 1 دقیقه این دارالقرآن به وسیله ی «احمد بن سلیمان بن محمد البکرى الصابونى» به سال 868 هجرى ساخته شد. و آن داراى گنبد و مناره بوده و دیوارههایش از سنگ است.(1) اکنونعلاوه بر تعلیم قرآن، نماز جماعت نیز در آن بر پا مىشود. دارالقرآن صابونیه در خارج »باب الجابیه» در شارع میدان و روبهروى درِ غربى مقبره باب الصغیر است. 1)
دارالقرآن افریدونیه
زمان مطالعه: < 1 دقیقه این مکان به دست فریدون العجمىِ ایرانى، از تجار خیّر و مشهور دمشق در 749 ق. بنا شد و خود نیز در آن مدفون گشته است. این دارالقرآن در خارج باب الجابیه و نرسیده به دارالقرآن صابونیه، و در غرب باب الصغیر است.(1) 1) اکرم العلبی، همان کتاب، ص 60.
دارالقرآن تنکزیه
زمان مطالعه: < 1 دقیقه در 728 هجرى به فرمان «امیر تنکز» نایب مملوکى دمشق ساخته شد و در 1329ق. »شیخ کامل القصاب» آن را مرمّت کرد.(1) مقبره ی امیر تنکز نیز در همین مکان است. این مدرسه در شرق بازار «البزوریه» در شارع مستقیم است. 1) قتیبه شهابی، اسواق دمشق، ص 239.