زمان مطالعه: < 1 دقیقه »حبیب چایچیان (حسان(« برنی، سر حسین، به دست سواره ای گاهی کند به محمل زینب نظاره ای آنجا نشسته، غمزده طفلی سه ساله است رنگ پریده اش ز غم دل، اشاره ای ترسان گرفته دامن زینب که عمه جان دریای غم، مگر که ندارد کناره ای؟ از آفتاب، لاله صفت چهره ساخته داغ دلش مگو، که ندارد شماره ای نیلی

زمان مطالعه: < 1 دقیقه »علیرضا رجالی تهرانی (رجاء(« کویر خشک لبانت، چسان نظاره کنم؟! که جای بوسه، زنندش! بگو چه چاره کنم؟! تو ای برادر تشنه! اگر اجازه دهی به بوسه گاه پیامبر، کمی اشاره کنم! تنت به کرببلا و سرت به تشت طلا! دلم از این همه غربت، پر از شراره کنم به کربلا تن بی سر، بدیدم و گفتم: بگو که زخم

زمان مطالعه: < 1 دقیقه »علی پور حسن آستانه« آمد به کنار قتلگاه و پرسید: آیا تو برادر منی ای خورشید؟! هر لحظه به فکرم، به چه حالی زینب رگهای بریده ی تو را می بوسید؟!

زمان مطالعه: < 1 دقیقه »علی پور حسن آستانه« آن روز، که خون عاشقان ریخت به دشت دریای فرات غرقه در خون می گشت دیدم که به دنبال حسینش، زینب سر تا سر دشت کربلا را، می گشت!

زمان مطالعه: < 1 دقیقه »صادق رحمانی« غروبی شانه های ابر لرزید دل شیر ژیان و ببر لرزید در آن هنگامه پیش عزم زینب دلا دیدی که پشت صبر لرزید!

زمان مطالعه: < 1 دقیقه »علی انسانی« از سرکشی و آتش دشمن می سوخت هستی من سوخته ز خرمن می سوخت چون دید که دلسوز ندارد دل من آن شب دل آتش به دل من می سوخت