زمان مطالعه: < 1 دقیقه هم او گوید: سیدالساجدین که داد ضیا مهر را تا ز ساجدین باشد فخر عباد آنکه از معبود لقبش زین عابدین باشد آدم و آل نوح و کشتی نوح من رکبها نجی در این باشد شاهد عدل بر إمامت او حجرالأسود أمین باشد (1) در سخاوت کسی به عهدش نیست نه به إنعام او رهین باشد ای که خاک قدوم

زمان مطالعه: < 1 دقیقه صحبت گوید: ز هجر تلخ مذاقم، رواست کام رقیب ز شهد وصل لبت هر زمان شود شیرین نه آنچنان شده، تلخ از غم تو کام دلم که از وصال تو نامهربان شود شیرین مگر ز منقبت شاه دین لبم یابد حلاوتی که از آن کام جان شود شیرین محمد بن علی، وارث نبی و ولی که از حلاوت نامش زبان

زمان مطالعه: < 1 دقیقه خاور گوید: ولی خدا، جعفر بن محمد به روز قیامت شفیع خلایق سپهر خلافت که او در حقیقت سمائیست پر از نجوم حقایق گلستان علمی کزو گلشن دین پرست از گل جعفری دقایق ندارد به دل مهر او گر نباتات چه داغیست پس در دل هر شقایق زهی طاعتت فرض بر خلق عالم که حکمیست این بر خلایق ز خالق

زمان مطالعه: < 1 دقیقه صحبت گوید: شبی بودم از فکر بدبختی خود به زانوی غم سرفکنده چو عبهر که ناگه در آن تیره شب پیر عقلم مرا رهنما گشت چون ماه أنور در آن تیره ظلمأت شد خضر راهم به آب حیاتی مرا گشت رهبر بگفتا که ای بر سر از فکر غوغا! بگفتا که ای بر دل از درد اخگر! چرا تلخکامی چو

زمان مطالعه: < 1 دقیقه میرزا محمد علیخان شمس الشعراء گوید: دم بهار بیاراست باغ چون طاووس شده ست شاخ مرصع چو تاج کیکاووس فتاده عکس گل نوشکفته اندر آب چنان هر آینه در آینه ست روی عروس چنین که بوی خوش آید ز باد نوروزی گذشته گوئی بر تربت غنوده ی طوس إمام مشرق و مغرب، علی بن موسی که هست حجت یزدان و

زمان مطالعه: < 1 دقیقه خاور گوید: بدان سرم که اگر همتم کند إمداد ز شادی و غم دوران شوم چو سرو آزاد به چشم من همه یکسان شود خزان و بهار تفاوتی نکند نزد من دی و مرداد ز دوش خود فکنم بار منت همه کس که نی بخیل شناسم در این جهان نه جواد به خویشتن که نمی بینم اینچنین همت مگر ز