حُجُب النبّوة

و أمَضُّ ما جُرعَتْ مِن الغُصَص التی

قَدَحتْ بجانحة الهُدی إیراءَها

هَتْکُ الطُغاة علی بَنات محمّدٍ

حُجبَ النبوّةِ خِدْرَها و خِباءَها

فتَنازعَتْ أحشاءَها حَرْقُ الجَوی

و تَجاذَبتْ أیدی العدوِّ رِداءَها

عَجَباً لِحِلْم الله، و هی بعَینِه

بَرزتْ تُطیلُ عَویلَها و بکاءَها

«تلخ‌ترین جرعه‌هایی که از آن غم و اندوه‌های طاقت‌فرسا در کام او ریخته می‌شد این بود که شعله غم‌ها قلب هدایت یافته را آتش می‌زد!

طاغیان و سرکشان یورش برنده بر دختران حضرت محمد صلی‌الله‌علیه‌وآله حجاب‌های نبوت و ستر و حریم آن را هتک کردند.

پاره‌های قلبش با سوزش و آتش درونش در نبرد بود، در همان حال جامه‌اش را دست دشمن به خود می‌کشید.

جای بسی شگفتی است از بردباری خداوند که در حضور او این اسیر ندای گریه و فریاد برآورد.»

سیدحیدر حلی

***