حضرت زینب سلام‌الله‌علیها در ایام کودکی، با برادرش امام حسین علیه‌السلام چنان انس و محبتی داشت که جز در آغوش آن حضرت علیه‌السلام آرام نمی‌گرفت. حتی زمانی که شیرخواره و در گهواره بود، هر گاه برادرش حسین علیه‌السلام را نمی‌دید گریه و بی‌قراری می‌نمود، اما به محض دیده چهره برادر، خوشحال و خندان می‌شد. این علاقه و محبت به حدی بود که حضرت فاطمه زهرا سلام‌الله‌علیها برای آگاهی از این امر نزد رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله رفت و فرمود:
«پدرجان! محبت عجیبی، میان زینب و حسین علیهماالسلام است، به گونه‌ای که بدون حسین علیه‌السلام طاقت نمی‌آورد و اگر ساعتی او را نبیند، بی‌قراری می‌کند.»
پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله گریه کرد و برای دخترش فاطمه سلام‌الله‌علیها مصائب و اندوه‌ها و گرفتاری‌های زینب سلام‌الله‌علیها را بازگو کرد. (1)
1) ریاحین الشریعه، ذبیح‌الله محلاتی، ج 3، ص 41.
