حاج ملا سلطانعلی، روضه‌خوان تبریزی، که از جمله عباد و زهاد بوده میگوید: در خواب مشرف به محضر والای امام زمان عجل‌الله‌فرجه شدم، عرض کردم: مولای من! در زیارت ناحیه مقدسه ذکر شده:
«فَلَأَنْدُبَنَّکَ صَبَاحاً وَ مَسَاءً، وَ لَأَبْکِیَنَّ عَلَیْکَ بَدَلَ الدُّمُوعِ دَماً.»
آیا صحیح است؟
فرمودند: «بلی»
عرض کردم:
آن مصیبتی که در سوگ آن به جای اشک، خون گریه می‌کنید، کدام است؟ آیا مصیبت علی اکبر است؟
فرمودند: «نه. اگر علی اکبر زنده بود، او هم در این مصیبت، خون گریه میکرد.»
گفتم: «آیا مقصود، مصیبت حضرت عباس علیه‌السلام است؟»
فرمود: «نه. بلکه اگر حضرت عباس هم در قید حیات بود او نیز در این مصیبت خون گریه میکرد.»
گفتم: «مصیبت حضرت سیدالشهداء علیه‌السلام است؟»
فرمود: «نه. حضرت سیدالشهداء هم اگر در زنده بود، در این مصیبت خون گریه میکرد.»
پرسیدم: «پس این کدام مصیبت است؟»
فرمود: «آن مصیبت اسیری زینب سلام‌الله‌علیها است.» (1)
1) شیفتگان حضرت مهدی، قاضی زاهدی، ج 2، ص 144.
