زمان مطالعه: < 1 دقیقه
با تو، تمام حادثه تقدیر می‌شود
بی تو، فضای روضه چه دلگیر می‌شود
زنگارِ قلبِ خسته آلوده‌ای چو من
با اشک‌های نابِ تو تطهیر می‌شود
آتش به جان گریه‌کنان شعله می‌کشد
وقتی حدیثِ مَحمل و زنجیر می‌شود
در اوج رنج‌های اسارت به هر زمان
ذکر مُدامتان همه، تکبیر می‌شود
در شام و کوفه خطبه جانسوز تو، عجیب!
بر قلب دشمنان تو شمشیر می‌شود
عبّاس، مشک، دست، عَلَم، کربلا، حسین
با صبرِ بی‌نظیر تو تصویر می‌شود
امروز رمز زندگی شیعه بی‌دریغ
با آن توجّهات تو تعبیر می‌شود
هر وقت لب به وصف بگشود این حقیر
در حیرتم، چه زود زمان دیر می‌شود!
مجید لشکری
***
