در سال 1370 هـ. ق بازرگان امین پاکستان، محمد علی حبیب، بنیان‌گذار بانک پاکستان، که به نام خود «حبیب بنک» معروف است توفیق پیدا کرد تا ضریح طلایی را که دوازده تُن وزن داشت، به بارگاه حضرت زینب کبری سلام‌الله‌علیها تقدیم نماید.
انگیزه او از این عمل، آن بود که فرزندش فلج شده بود و پزشکان معروف جهان از معالجه‌اش ناتوان بودند. با نامیدی خاص از دنیای پزشکی، شبی در جوار حرم شریف حضرت متوسل شده و با ابتهال و مناجات از درگاه خداوند درخواست شفاء و بهبودی نموده بود. آن‌گاه که به وطن رسید، فرزندش را صحیح و سالم دید و معلوم شد که همان شب توسل و بیتوته در حرم و کنار ضریح نواده گرامی پیامبر بزرگ، عقیله بنی‌هاشم، سیده زینب کبری سلام‌الله‌علیها، خداوند به برکت بی‌بی، بیمارش را شفا داده است و این کرامت و رویداد در جراید و روزنامه‌های شام از جمله جریده «الزمان» دمشق منتشر شد.
این ضریح نقره طلایی با جواهر کمیاب و گران‌قیمت تزیین گردیده است و روز وصول ضریح به دمشق و بارگاه عقیله سلام‌الله‌علیها، روزی بسیار دیدنی و تماشایی بود. در صحن حرم زینبی سلام‌الله‌علیها، جشن باشکوهی ترتیب یافته بود که مردم و بزرگان شهر و سفیران کشورهای اسلامی در دمشق، همچون علی نجیب، سفیر مصر در سوریه در آن شرکت داشتند و تاریخ آن رویداد را خطیب و سخنور شاعر، شیخ علی بازی نجفی سروده است:
» هَذَا ضَرِیحِ زَیْنَب
قِفْ عِنْدَهُ وَ أَسْتَغْفِرُ اللَّهَ لکل مُذْنِب
تُرِی الْمُلَاءَ طَرَأَ وَ افلاک السَّمَاء
أَرَّخَ وُقُوفاً فِی ضَرِیحٍ زَیْنَب؛
این ضریح زینب است در کنارش بایست
و درخواست آمرزش نما به همه گناه‌کاران
می‌بینی مردم را همگان و فرشتگان آسمان
تاریخ و وقایع آن که در آرامگاه زینب ایستاده است» (1)
1) پژوهشی پیرامون بارگاه حضرت زینب، محمد حسنین سابقی، مترجم: عیسی سلیم پوراهری، ص 271.
