«توسّل» در لغت به معناى انتخاب وسیله، و وسیله به معناى آنچه که انسان را متقرّب به دیگرى کند.
در لسان العرب آمده:
«وَسَّلَ فلانٌ إِلى الله وَسِیلَةً إِذا عَمِل عملًا تقرَّب به إِلیه… و الوَسِیلَةُ ما یُتَقَرَّبُ به إِلى الغَیْر؛ (1)
توسّل جستن به سوى خدا و انتخاب وسیله این است که انسان عملى انجام دهد که او را به خدا نزدیک کند… وسیله به معناى چیزى است که انسان به کمک آن به چیز دیگرى نزدیک شود.»
در مصباح اللغة نیز آمده است:
«الْوَسِیلَةِ مَا یَتَقَرَّبُ بِهِ إلَى الشىء وَ الْجَمْعُ الْوَسَائِلِ؛ (2)
وسیله چیزى است که انسان با آن به چیز دیگر یا شخص دیگر نزدیک مى‌شود و جمع «وسیله» هم «وسائل» است.»
توسل در اصطلاح نیز به این معناست که انسان در هنگام دعا و استغاثه، به درگاه الهی چیزی عرضه کند که واسطه ی پذیرش توبه و اجابت دعای او و برآورده شدن درخواستش باشد، مانند صفات و اسمای الهی، نام پیامبر اکرم و دعای آن حضرت یا نام اولیای عظیم الشأن و فرشتگان.
توسل از موضوعاتی است که در آیات و روایات اسلامی مورد توجه و سفارش قرار گرفته است و در میان مسلمانان به ویژه شیعیان جایگاه و اهمیت ویژه‌ای دارد.
1) لسان العرب، ج 11، ص 725.
2) ریاض السالکین فی شرح صحیفة سید الساجدین، ج 5، ص 452.
