عبور از قتلگاه

چون عمر سعد اهل بیت را از قتلگاه بیرون آورد و با آن حال زار به سوی کوفه حرکت داد، زینب سلام‌الله‌علیها ناله سرداد و به خواندن این شعر پرداخت:

«أَلَا یَا أَخِی قَدْ سَبَتْنَا الْأَعَادِی

مِثْلَ سُبِیَ الْعَبِیدِ بَیْنَ الْبَوَادِی

قَدْ سَبُّوا مُهْجَتِی بِقَتْلِ حُسَیْنُ

وَ هُوَ سُؤْلِی وَ بُغْیَتِی وَ مُرَادِی

ابْنِ بِنْتِ الرَّسُولِ وَ ابْنُ عَلِیٍّ

فَهُوَ هَادِی الْوَرْیِ لِطَرِیقِ الرَّشَادِ

ثُمَّ أَعْلَوْا بِرَأْسِهِ فَوْقَ رُمْحٍ

وَ لَهُ نُورٌ کقدح الزِّنَادِ

وَ بَنِی أَحْمَدَ یُقَادُونَ قَهْرًا

بِطَعْنٍ الْأَعَادِی عَلِیِّ الْأَجْسَادِ

وَ کذا نَحْنُ بعدکم تهتکونا

وَ رَمَوْنَا بمقتهم وَ الْعِنَادِ

مَا رَعَوْا حُرْمَةَ الْمُمَجَّدِ أَحْمَدَ

سَیِّدَا فَاقَ بِالْمَهْدِیِّ وَ الرَّشَادِ

ظَلَمُوا فَاطِمَةَ الْبَتُولِ وَ عاقوا

جَدِّنَا مِنْهُمْ بکل عِنَادٌ

وَ عَلِیٌّ الْمُرْتَضِی فَقَدْ فجعوه

بِحُسَیْنٍ وَ رَهْطُهُ فِی الْجَلَّادُ

یَابْنَ سَعْدٍ قَدْ ارتکب ذُلًّا

وَ نَاراً مِنَ اللَّهِ یَوْمَ الْمَعَادِ» (1)

1) ناسخ التواریخ(طراز المذهب)، سپهر، ج18، ص268.