صاحب بحر المصائب، از مفتاح البکاء و بعضی کتب مراثی این ابیات را به حضرت زینب سلام‌الله‌علیها نسبت داده‌اند که در آن وقت که برادرش امام حسین علیه‌السلام را در آن حالت در زمین کربلا دید، گریست و فرمود:
«آیاً جَدِّنَا نشکوا الیک امیه
فَقَدْ بَالَغُوا فِی ظُلْماً وَ تبدعوا
آیاً جَدِّنَا لَوْ أَنَّ رَأَیْتَ مُصَابِنَا
لکنت تُرِی أَمْراً لَهُ الصَّخْرِ یَصْدَعَ
آیاً جَدِّنَا هَذَا الْحُسَیْنِ معفر
عَلِیِّ التُّرْبُ مجزوز الْوَرِیدِ یُقْطَعُ
فجثمانه تَحْتَ الْخُیُولِ وَ رَأْسُهُ
عِنَادًا بِأَطْرَافِ إلَّا سُنَّةَ یَرْفَعُ
أَیَا جَدِّنَا لَمْ یترکوا مِنْ رِجَالِنَا
کبیرا وَلَا طِفْلًا عَلِیِّ الثَّدْیِ یَرْضِعُ
أَیَا جَدِّنَا لَمْ یترکوا لِنِسَائِنَا
خِمَارًا وَلَا ثَوْبًا وَ لَمْ یَبْقَ بُرْقُعٌ
أَیَا جَدِّنَا سِرْنَا عَرَایَا حوا سِرًّا
کانا سَبَایَا الرُّومِ بَلْ نَحْنُ أَوْضَعُ
أَیَا جَدِّنَا لوان تَرَانَا أَذِلَّةً
أساری عَلِیِّ أَعْدَائِنَا نَتَضَرَّعُ
أَیَا جَدِّنَا نسترحم الْقَوْمَ لَمْ نَجِدْ
شَفِیعاً وَ لاَ مِنْ ذَا الْإِسَائَةِ یَدْفَعُ
أَیَا جَدِّنَا زَیْنِ الْعِبَادِ مکبل
عَلِیلٌ سَقِیمٌ مُدْنِفٌ مُتَوَجِّع» (1)
1) ناسخ التواریخ(طراز المذهب)، سپهر، ج18، ص270.
