بانوی اسلام پس از بیان بیدادی که بر خاندان پیامبر رفت و مصیبت‌هایی که بر آنان وارد آمد می‌افزاید:
«فَإِلَى اللَّهِ الْمُشْتَکَى»
و اینک ما شکایت خود را به بارگاه خدا می‌بریم و کارمان را به او می‌سپاریم، بر او تکیه می‌کنیم و از او یاری می‌جوییم و بس.
او گواه بر رویدادهاست و به زودی همو که به کیفر بیدادگران تواناست، دادخواه ما خواهد بود و داد ما را از دشمنانمان خواهد گرفت. اوست که هماره و همه جا پناه و مایه امید ما و دیگر اعضا و افراد این خاندان بزرگ، بویژه پس از شهادت سالارمان حسین و دوران سخت گرفتاری و اسارتمان در پایتخت رژیم بیدادگر اموی در شام است و نیز اوست که در این فراز و نشیب‌های دشوار مایه امید ماست. به او امید داریم که ما را در برابر این گرفتاری‌ها یاری نماید و برای هضم آنها و ادامه راه، به ما شکیبی زیبا فرو فرستد و در برابر این رنج و دردهایی که برای خوشنودی خدا و مبارزه با استبداد و خشونت و آزادی و حقوق بشر به جان خریدیم، پاداشی فراوان به ما ارزانی دارد.
