آن‌گاه بانوی اسلام به بیان زنجیره‌ای از ابعاد شخصیت و ویژگی‌هایی که در وجود گران‌مایه برادرش، سالار شهیدان راه آزادی امام حسین علیه‌السلام گرد آمده بود، پرداخت تا بدین وسیله حجم عظیم خسارت و پیامدهای زیان‌بار کشتن او را که بر جامعه بشری وارد آمد، ترسیم نماید و روشن‌گری کند که آن تبه‌کاران تاریخ با کشتن بنده برگزیده و پیشوای نمونه آسمانی، به چه گناهی دست یازیدند، به همین جهت فرمود:
1- امام حسین علیه‌السلام پشتیبان و پناهگاه نیکان شما بود.
«وَ مَلَاذِ خِیَرَتِکُم»
واژه «الملاذ» به معنی پناهگاه و دژ امنیت‌بخشی است که در سختی‌ها و مشکلات به آن پناه می‌برند و مورد حمایت آن قرار می‌گیرند.
و منظور از واژه «خیرتکم» بهترین ایمان‌داران و نیک‌ترین توحیدگرایان است، آن کسانی که در ایمان به خدا و در خودسازی و خودشکوفایی اندیشه، عقیده، اخلاق، رعایت حقوق بشر و استواری در راه عدالت و حمایت و دفاع از دین راستین خدا به مراتب والا دست یافته و دین باوری خردمندانه و دین‌داری خالصانه را بر هر مصلحت شخصی، سیاسی، اجتماعی و اقتصادی مقدم می‌دارند.
2- امام حسین علیه‌السلام فریادرس آگاه و دلیر مردم به هنگام درد و رنج جامعه بود.
«وَ مَفْزَعِ نَازِلَتِکُم»
واژه «مفزع» به معنی کسی است که از او دادخواهی و فریادرسی می‌خواهند و به سوی او پناه می برند.
و «النازلة» به مفهوم سختی و مشکلی از سختی‌ها و مشکلات روزگار که بر جامعه و مردمی فرود می‌آید، برخی نیز آن را به مفهوم مصیبت سخت و دشوار گفته‌اند.
3- امام حسین علیه‌السلام مشعل فروزان دلیل و برهان شما، برای راهیابی به راستی و درستی اندیشه، و راه و روش عادلانه فردی و اجتماعی و اخلاقی و سیاسی بود.
«وَ مَنَارِ حُجَّتِکُم»
واژه «المنار» به جایگاه روشنایی گفته می‌شود و «الحجة» به معنی دلیل و برهان برای استدلال بر درستی چیزی آمده است.
واژه «منار» در روزگاران پیشین که مردم فاقد شاهراه‌ها و علائم راهیابی و مراکز اطلاع رسانی بودند، به جایگاهی از پشت بام گفته می‌شد که انسانی بزرگ‌منش و با سخاوت در آنجا آتش برمی‌افروخت، تا بدین وسیله به مردم اعلام کند که آنجا میهمان‌خانه است و مسافران و دورافتادگان از راه و گمشدگان به وسیله فروغ آن آتش، راه یابند و به آنجا پناه برند.
با این بیان زیبا و روشنگر، خدا امام حسین علیه‌السلام را چراغ هدایت قرار داد، تا راه را بر کسانی که در بی‌راهه‌‌ها سرگردان و در حیرت و دودلی هستند، روشن سازد، اما دریغ و درد که مردمی تاریک‌اندیش با وسوسه‌های ابلیسی استبداد و انحصار، بی آنکه به پیامدهای دهشتناک آن بیندیشند، جمع شدند و آن چراغ هدایت را شکستند.
آری، در تاریکی است که نه تنها دزدی‌ها، جنایت‌ها و کشتارها، تلفات و سقوط‌ها صورت می‌گیرد، بلکه آمار آن نیز سیر صعودی پیدا می کند.
روشن است که امام حسین علیه‌السلام نه تنها چراغ روشنگر ظاهری بود، بلکه نورافکنی بر سر راه هر فرد و جامعه کمال‌جویی بود، که حقیقت و عدالت را می‌جست و در اندیشه دین‌داری خردمندانه و مترقی بود و در تلاش که بر شبهه‌ها و تردیدهایی که بر افکار و اذهان راه می یابد چیره گردد و درست به این دلیل آن بانوی دانش و کمال از امام حسین به قرارگاه نورافشان دلیل و برهان تعبیر می‌کند.
4- امام حسین علیه‌السلام یار و یاور شما در هنگامه خشکسالی و قحطی بود.
«وَ مَدَرَةِ سُنَّتِکُم»
برخی واژه «سنة» را به مفهوم خشکسالی و قحطی گرفته‌اند، بسان واژه «دابه» که به مفهوم جنبنده است، اما آن‌قدر در مورد اسب به کار رفته که اینک به اسب اطلاق می‌شود.
در برخی نسخه‌ها «و مدرة سنتکم» آمده است.
او محور و مدار مقررات و ارزشها و هنجارها و نشانه راستی و درستی جامعه شما بود.
واژه «سنة» به مفهوم روش و شیوه هماره پسندیده و مترقی آمده است.
در مورد مفهوم واژه «مَدَرَة»، آنچه در معنی آن در کتاب‌های لغوی آمده، به چیزی دست نیافته شد که با واژه «سنتکم» مناسب باشد، به همین جهت احتمال می‌رود «و مدد» باشد که در آن صورت مفهوم جمله این است: و او همان کسی است که در سال‌های قحطی و خشکسالی، شما را به وسیله کمک‌رسانی مالی و مادی یاری می‌رساند و از گرسنگی و مرگ نجاتتان می‌داد.
ممکن است منظور این باشد که وقتی شما در مورد مسائل دین و مشکلات فردی و خانوادگی و اجتماعی، دستخوش حیرت می‌شدید و موج تردیدها و انحرافات و بدعت‌های واپس‌گرایانه شما را زیر فشار می‌نهاد، او با اندیشه درست و مترقی، شما را یاری می‌کرد و چون در شرایط زیانباری گرفتار می‌شدید که نمی‌توانستید روش پسندیده را از بدعت‌ها و سخنان درست و مترقی را از مذهب‌سالاری دروغین جدا سازید، او شما را به وسیله دلیل‌های روشنگر یاری می‌رساند.
