از جمله القاب آن مکرمه است «عابدة«؛ معلوم باد که اصل تشریع عبادات، برای تشکر از مواهب الهیه است. پس به حکم عقل به وجوب شکر منعم، بر هر فردی از افراد بشر لازم است که در مقام عبادت و بندگی منعم علی الاطلاق، از بذل مال و جان کوتاهی ننموده باشد و چون نعم الهی، لاتعد و لا تحصی کما اشیر بذلک فی الآیة الشریفة:
(و ان تعد و انعمة الله لاتحصوها) (1)
طرق عبادت و بندگی نیز غیر معدود [است]، چنان چه فرمود:
»الطرق الی الله بعدد انفاس الخلایق» (2)
پس خمس و زکات و باقی صدقات و عبادات مالیه در مقابل تشکر از نعم مالیه، و عبادات بدنیه در ازای نعم جسمانیه [می باشد]؛ گر چه خوش گفته در این مقام:
از دست و زبان که برآید
کز عهده ی شکرش بدر آید (3)
ولی مع ذلک، انسان باید حتی المقدور کوتاهی ننموده و مطیع اوامر الهیه و نواهی ربانیة باشد تا به مقام عالیه و درجات متعالیه نایل شود. و اهل تحقیق گفته اند: رفیع ترین مقامات، مقام عبودیت است. چنان چه فرمودند:
»العبودیة جوهرة کنهها الربوبیة» (4)
و خلاق عالم، صادر اول و پیغمبر خاتم را به عبودیت ستوده و ما را مأمور نموده به شهادت به این مقام برای آن حضرت. چنان چه در در مقام معراج مؤمنین که بهترین مقام آن ها است در اشرف حالات در مقام قرب و مناجات با قاضی الحاجات ضمن تشهد که نهایت مقام عروج می کنند «و اشهد ان محمدا عبده و رسوله«.
پس بناءا علی هذا، هر کس به هر درجه و مقامی که نایل شد به برکت عبودیت و بندگی بوده و مرتبه ی هر کس را به عبادت و بندگی او باید شناخت؛ و چون حضرت صدیقه صغری تمام عمر خود را صرف در عبادت و بندگی نموده، بلکه می خواهم عرض کنم نفس عبادت و بندگی بوده، چرا که تمام حرکات و سکنات حیات و ممات او عبادت [بود].
بس است برای اهل معرفت، فرمایش حضرت خامس آل عبا در وداع آخرین به آن مخدره
»یا اختاه لا تنسینی فی نافلة اللیل» (5)
چنان چه عالم جلیل و فاضل نبیل، الشیخ الموثق، شیخنا الاستاد، حاج شیخ محمد باقر، صاحب کتاب کبریت احمر، دام دوامه، در بعض نوشتجات خود از بعض مقاتل معتبره نقل نموده و فرمایش حضرت سجاد علیه السلام که حاصل فرمایشش این است: «در این سفر محنت فرجام شام با آن همه مصیبت و زحمت و مشقت که بر عمه ام زینب وارد آمده، مع ذلک نماز شب از او ترک نشده!«. اگر شخصی تأمل نماید می فهمد که عاجز است از ادراک مقامات و درجات این مکرمه؛ پس چون از عبادات به مقامات غیر متناهیه نایل شده ملقب به عابد شده [است].
اشاره: در این لقب، شریک است با تاج البکائین، زین العابدین علیه السلام.
1) نحل (16) آیه 18.
2) کتاب نص النصوص، ص 20.
3) سعدی.
4) میزان الحکمة، ج 6، ص 13.
5) زینب الکبری، ص 62؛ ریاحین الشریعة، ج 3، ص 62.
