از جمله القاب آن معظمه است «الشجاعة«.
معلوم باد از جمله ملکات شریفه، ملکه ی شجاعت است که از صفات انبیا است و مراد از آن، قوت قلب است. معلوم است که از قلب به باقی اعضا قوه می رسد و تا اندازه ای هم کسبی است و آن را خواص بسیار و فضایل برون از مقدار است و در اخبار، مدح زیاد از او شده (1) و فرد اتم آن را خلاق عالم، به پیغمبر و امیرالمؤمنین علیهماالسلام کرامت فرموده؛ ولی شجاعت پیغمبر در پرده خفی ماند تا به خامس آل عبا علیه السلام به ارث رسیده و شجاعت حیدری به دختر والا اخترش به ارث رسیده، چنان چه در این گرفتاری هایی که برای حضرتش فراهم آمد، به شجاعت و نیروی قلب، خود را نگه داشته و در هر حال با کمال ثبات ایستادگی نموده، و در چند مورد شجاعت او محسوسا تجلی نموده [است]:
اول: عصر عاشورا؛ وقتی که لشکر برای نهب و غارت حرم محترم حسین علیه السلام ریختند، خواستند علیل بیمار، حضرت سجاد علیه السلام را شهید نمایند، آن مخدره ممانعت نموده چنان شجاعت به خرج داده تا حضرت را نجات داد.
دوم: وقتی که در مجلس ابن زیاد، پس از احتجاج حضرت سجاد با ابن زیاد، امر به شهادت آن حضرت نموده این محترمه دست در گردن فرزند برادر انداخت، هر قدر خواستند او را جدا نمایند نتوانستند؛ فرمود: «تا من زنده ام نخواهم گذاشت او را بکشید» (2)
سوم: در شام؛ باز اراده ی قتل حضرت سجاد نمودند، او را به شجاعت خود نجات داد.
اشاره: چه قدر شبیه بوده این اظهار شجاعت آن مکرمه به اظهار شجاعت والده اش، حضرت زهرا علیهاالسلام، وقتی که خلیفه، با اتباعش ریختند به خانه ی امیرالمؤمنین بعد از آن همه صدمات که وارد آوردند [خواستند] آن حضرت را از خانه بیرون آورده که ببرند مسجد، سر بی عمامه، دوش بی ردا برای بیعت، پس حضرت زهرا دست انداخته کمربند علی را گرفته، گفت: «نخواهم گذاشت او را به این حال ببرید«. هر قدر خواستند آن ها را از هم جدا نمایند نتوانستند؛ تا این که به ضرب تازیانه و غلاف شمشیر، آن مظلومه را جدا نمودند (3)؛ ولی امیرالمؤمنین مریض نبود، غل جامعه در گردن نداشت و حضرت زهرا را اراده قتلش را ننمودند؛ ولی دخترش را خیال قتلش را هم نمودند؛ الا لعنة الله علی القوم الظالمین.
1) میزان الحکمة، ج 5، ص 26- 30.
2) بحارالأنوار، ج 45، ص 117؛ لهوف، ص 96.
3) الامامة و السیاسة، ج 1، ص 14؛ فاطمة الزهراء بهجة قلب المصطفی، فصل 21، ص 315 «نصرتها لعلی علیه السلام و دفاعها عن الامامة«.
