سید نور الدین جزایری (1) از جمله علما و فضلا و پژوهش گران چیره دست سده ی چهارده هجری است. وی در بیت شریف جزایری که از بیوت علمی و معروف ناحیه ی خوزستان بوده اند، در فرخنده سال روز میلاد امیرالمؤمنین علی علیه السلام، سیزدهم رجب سال 1313 هجری (1273 ش) در شهر دانش خیز شوشتر چشم به جهان گشود و با عنایات اهل بیت عصمت و طهارت خصوصا امیرالمؤمنین علیهم السلام پله های ترقی را یکی پس از دیگری طی کرد و در سلک علما درآمد و از مراجع و فقهای عصر خویش تأییداتی دال بر مقام علمی خویش دریافت نمود.
جدای از عنایات حضرت حق و انوار معصومین، سید نورالدین چهره ی علمی خویش را مرهون پدر بزرگوارش هم بود. چون در حالات پدر نوشته اند که او افزون بر آن که ملکات و صفات روحی ارزنده و فراوانی داشت، عالمی عامل و فاضلی کامل هم بوده.
سید نورالدین خود در یکی از آثارش در توصیف پدر و مقبولیت او در بین مردم گوید: پدرم در عصر خویش رییس مطاع و وجودی نفاع بود. آن چه خود به یاد دارم و از بزرگ تر ها شنیده ام این است که، او مردی خیر بود به حدی که گفته اند هیچ عمل خیری بنا نهاده نشد جز آن که او در آن سهمی داشت بلکه غالب آن ها را خود تأسیس و افتتاح
کرده بود. تجهیز ازدواج جوانان سید و دست گیری از فقرا و مستمندان و کمک های عام المنفعه به مردم و هدایت وار ارشاد آنان از این قبیل است.
همین نفس های گرم پدر بود که سید نورالدین را در رسیدن به مقصود، بیش تر ره نمون می شد و زمینه های مساعد را برای او در جهت نائل شدن به آن مهم هموارتر می کرد.
به هر تقدیر، سید پس از یازده سال که از عمر شریفش در شوشتر گذشته بود، به همراه کلیه ی اعضای خاندان خود به مهد علم و دانش نجف اشرف هجرت کرد و دوره ی دوم زندگی اش را در محضر اساتید فن آغاز نمود، و بعد از طی مقدمات و به پایان رساندن سطح از محضر زبدگان عصر خویش در دوره ی خارج بهره مند گردید و به مقام عالی اجتهاد دست یافت.
1) وی فرزند حاج سید محمدجعفر، فرزند حاج سید عبدالصمد، فرزند حاج سید احمد، فرزند حاج سید محمد، فرزند سید طیب، فرزند سید محمد، فرزند سید نورالدین، فرزند علامه سید نعمت الله جزایری قدس سره که نسب آنها به امام همام حضرت موسی بن جعفر علیه السلام منتهی می شود.
