چنانکه در فصل دوم مذکورافتاد، در مدت ده ماهی که اهل بیت در دمشق اسیر بودند گاهی بزرگان مدینه به دمشق نزد یزید می آمدند و به مدینه باز می گشتند و از بی دینی واعمال خلاف او باز می گفتند ولی از طغیان دم نزدند، تا اینکه اهل بیت به مدینه بازگشتند، جمعی از اهل مدینه در سال 61 و گروهی در سال 62 رفت و آمد به دمشق کرده اند و بازگشت اهل بیت هم تقریبا بعد از ماه صفر 62 بوده است. از این پس مردم مدینه با سران خود بر مخالفت یزید و عمال او یکدل شده و آغاز طغیان و شورش کردند تا اینکه اواخر سال 63
بر عامل یزید شوریدند و او را با هزار مرد از بنی امیه در محاصره ی خود گرفتند. خبر به یزید رسید، یزید هم لشکری جرار و خونخوار به مدینه گسیل داشت که در 28 ذی حجه سال 63 بر مردم مدینه غلبه یافتند و قتل عام نمودند. که شرح این واقعه ی هولناک در تواریخ و کتب مسطور است و شمه ای از آن در فصل دوم از نظرتان گذشت.
باری مصیبت زدگان کربلا که در سال 62 و 63 در موطن خود و میان خویشان و دوستداران در مدینه بودند، شورش و اضطراب شهر مدینه را نا آرام ساخته بود تا اینکه به واقعه ی هائله حره منتهی گردید. و اندوه جانگزای دیگری برای اهل بیت فراهم مد، زیرا در این واقعه جماعت بسیار از زن و مرد و کودک از مردم مدینه کشته شدند و تمام اموالشان به غارت رفت، و برای بقیة السیف جز درد و غم و قحطی و مریضی چیزی باقی نماند. حضرت سجاد که دخالتی در شورش نداشت و خود را بر کنار داشته بود، بنا به سفارش یزید از آفات این واقعه در امان بود، و نزدیکان آن حضرت و عمه گرامیش حضرت زینب (ع) و عبدالله بن جعفر و سایر بستگان که تبعیت از امام سجاد داشتند نیز در امان ماندند، اما غم و اندوه این واقعه برایشان کم نبود. لذا عبدالله بن جعفر شوهر زینب هم برای تسلی خاطر افسرده زینب (ع) و هم به علت قحطی مدینه با حضرت زینب روانه ی شام شد و احتمالا یکی دو ماه بعد از واقعه ی حره در سال 64 وارد دمشق گردیدند و مدتی را در آنجا به سر بردند تا اینکه حضرت زینب در قریه راویه مریض شد و از دار دنیا رحلت فرمود و همانجا به خاک سپرده شد.
مصداق تام و تمام (اذا اصابتهم مصیبة قالوا انا لله و انا الیه راجعون«، بار گران «و لنبلونکم بشیء من الخوف والجوع و نقص من الاموال والانفس والثمرات و بشر الصابرین» را بر زمین گذاشت و از غمهای دنیا برست و خاک غوطه ی دمشق او را در برگرفت و مشمول صلوات و رحمتهای پیاپی پروردگار خود قرار گرفت «اولئک علیهم صلوات من ربهم و رحمة واولئک هم المهتدون«.
