حضرت زینب علیهاالسلام در خضوع و خشوع و عبادت و بندگی وارث مادرش بود و اکثر شبها را به تهجد، صبح می کرد و دائما قرآن تلاوت می کرد. تهجد و شب زنده داری حضرت زینب علیهاالسلام در تمام عمرش، حتی در شب یازدهم محرم با آن همه خستگی و دیدن مصیبتهای دلخراش، ترک نشد.
امام سجاد علیه السلام می فرماید: در آن شب (یازدهم محرم) دیدم که عمه ام در جامه ی نماز نشسته و مشغول عبادتست. فاضل قائینی بیرجندی از برخی مقاتل معتبره روایت می کند از امام سجاد علیه السلام که: عمه ام زینب علیهاالسلام با این همه مصیبت و محن وارده، از کربلا تا شام هیچگاه نوافل را ترک نکرد. و نیز او روایت می کند: چون امام حسین علیه السلام برای وداع با زینب علیهاالسلام آمد، فرمود: «یا اختاه لا تنسینی فی نافلة اللیل» خواهرم مرا در نماز شب فراموش مکن. (1)
سینه زنی
خدایا، خدایا، شده شام غریبان (2)
بسوزد، بسوزد، چرا خیمه طفلان (2)
امان از دل زینب- که خون شد دل زینب
عزیز دل زهرا حسین جان به کجائی (2)
ز رگهای بریده، مرا کن تو صدائی (2)
امان از دل زینب- که خون شد دل زینب
ز تیر و ز خنجر، سراغ تو بگیرم (2)
گل بی سر زینب دعا کن که بمیرم (2)
امان از دل زینب- که خون شد دل زینب
بخواند نشسته، نماز شب خود را (2)
بیا یاری زینب، فتادم دگر از پا (2)
امان از دل زینب- که خون شد دل زینب
1) حضرت زینب کبری علیهاالسلام، ص 93.
