در ایقاد از مقتل ابن عربی نقل می کند که امام حسین علیه السلام هنگام وداع، خواهر را وصیت فرمود که پس از آتش زدن خیام (توسط دشمنان) اهل بیت و اولاد را جمع کن. حضرت زینب علیهاالسلام هنگامی که آن سیه رویان به خیمه ها آتش زدند و اطفال سر به بیابانها گذاشتند، سعی کرد که همه اطفال را جمع آوری کند. با حال پریشانی آنها را تفقد و دلجویی می کرد تا اینکه همه را جمع نمود.
سپس توجه کرد که دو طفل کودک از امام حسین علیه السلام را نیافت. در جستجوی آنها به اطراف رفت و صدا می کرد نور دیدگان برادر، و جوابی
نمی شنید تا اینکه موقع حرکت دید که نازدانه های برادر زیر بته خاری از تشنگی جان سپرده اند. ابن سعد لعین وقتی که این قضیه را شنید، فرمان داد که به اطفال آب بدهید. وقتی که آب آوردند اطفال و عیال بر آن آب نگریسته و گریان شدند و آب نخوردند و گفتند: ما چگونه آب بیاشامیم و حال آنکه پسر دختر پیغمبر خدا را با لب تشنه سر بریدند. (1)
1) حضرت زینب کبری علیهاالسلام، ص 133.
