جستجو
این کادر جستجو را ببندید.

گریه ی امام زمان بر مصیبت اسیری عمه اش حضرت زینب

زمان مطالعه: < 1 دقیقه

حاج ملا سلطانعلی، روضه خوان تبریزی، که از جمله ی عباد و زهاد بوده می گوید: در خواب مشرف به محضر والای امام زمان (عج) شدم، عرض کردم:

مولانا! آنچه در زیارت ناحیه ی مقدسه ذکر شده که می فرماید: «فلاندبنک صباحا و مساء و لابکین علیک بدل الدموع دما» صحیح است؟

فرمودند: بلی، عرض کردم: آن مصیبتی که در سوگ آن به جای اشک، خون گریه می کنید، کدام است؟ آیا مصیبت علی اکبر علیه السلام است؟ فرمودند: نه. اگر علی اکبر زنده بود، او هم در این مصیبت، خون گریه می کرد.

گفتم: آیا مقصود، مصیبت حضرت عباس علیه السلام است؟ فرمود: نه. بلکه اگر حضرت عباس هم در حیات بود او نیز در این مصیبت خون گریه می کرد.

گفتم: لابد مصیبت حضرت سیدالشهداء علیه السلام است؟ فرمود: نه. حضرت سیدالشهداء هم اگر در حیات بود، در این مصیبت خون گریه می کرد. پرسیدم: پس این کدام مصیبت است؟

فرمود: آن مصیبت اسیری زینب علیهاالسلام است. (1)


1) چهره ی درخشان قمر بنی هاشم، جلد 1، ص 102 به نقل از شیفتگان مهدی، قاضی زاهدی، ص 145 به نقل از عبقری الحسان، مرحوم نهاوندی.