از جمله افتخارات جامعه ی پرستاری، حضور گسترده ی زنان و مردان در جبهه های حق علیه باطل بود. شیر زنانی که دوش به دوش مردان رزمنده در راه خدا جهاد کردند، جهاد فی سبیل الله! از جان و مال خود مایه گذاشتند، علایق مادری خود را فدای علایق معنوی حق تعالی کردند، بهترین و شیرین ترین لحظات خود را در راه لبیک به ندای حق سپری نمودند. تلاش شبانه روزی پرستاران در بیمارستان ها و بخش های مجروحین که در زمان عملیات ها ی مختلف برای نجات جان رزمندگان اسلام و مجروحین بی دفاع شهرها که در اثر اصابت موشک و بمب به منازل مسکونی دچار صدمه شده بودند، می شتافتند و از این طریق خدمات مهمی به میهن اسلامی ارائه کردند. آنان همچنین در سنگری دیگر در جهت تربیت امدادگران با تدریس اصول امدادگری و کمک های اولیه در مساجد و پایگاه های هلال احمر جهت کامل کردن دین خود به انقلاب از هیچ کوششی دریغ ننمودند.
وچه بسیار بودند زنان و مردانی که در خطوط مقدم جبهه در زیر باران گلوله های آتشین و حملات شیمیایی با ایثار و از خودگذشتگی با اراده ی پولادین با اخلاص و توان علمی و معنوی خود و توکل به خدا تخصصی ترین امور را برای مجروحین عزیز انجام می دادند. اینان عاشقان اسلام بودند که فقط خدا را می دیدند و چه بسیاری از آنها که عاشقانه دعوت حق را لبیک گفتند و چه بسیاری که هم اکنون در زمره ی جانبازان عزیز جنگ تحمیلی هستند.(1)
همه بر شب بیداری های این قشر بر بالین بیماران شاهدیم. و چه زیباست در سکوت شب اجابت یک محتاج، کسی که شفا از خدا می خواهد و این شفا را در دستان پرستاری می بیند که شب بیداری او عبادت است. چنانچه خداوند می فرماید: از بستر خواب پهلو تهی می کنند، پروردگارشان را با بیم و امید می خوانند و از آنچه به آنها داده ایم انفاق می کنند و هیچکس از آن مایه ی شادمانی خبر ندارد که با پاداش کارهایی که کرده برایش اندوخته اند.(2)
1) عابدی، حیدرعلی، مجموعه مقالات سمینار پرستاری در جنگ، (دانشکده پرستاری و مامایی، 1367.ش(، ص 162.
2) سجده (32) / 16.
