از جمله فضائل آن حضرت می توان عبادت را نام برد، باید دانست که عبادت دو جنبه دارد: یکی جنبه ی فعل و دیگری جنبه ی ترک.
همانگونه که در مداوای یک بیمار، پرهیز از غذاهای مضر مهمتر از انجام کارهای لازم و خوردن داروست؛ در باب عبادت و رسیدن به کمال انسانیت و هدف خلقت نیز، ترک گناه مهم تر از به جا آوردن و انجام عبادت های بدنی و مالی است. چنان که در روایتی در کتاب اصول کافی می خوانیم:
»سخت ترین عبادت پارسایی از گناه است» و یا اینکه «بهترین عبادت ها پاکدامنی و پارسایی است.»
نیشابوری که یکی از مورخین است، می گوید: زینب (سلام الله علیها) در فصاحت، بلاغت، پارسایی و عبادت، همانند پدرش امیرالمؤمنین (علیه السلام) و مادرش فاطمه (سلام الله علیها) بود. و نیز می گوید: تهجد و شب زنده داری زینب در تمام مدت عمرش ترک نشد. حتی شب یازدهم محرم از حضرت سجاد (علیه السلام) روایت شده که فرمود: در آن شب عمه ام زینب را دیدم که در جامه ی نماز نشسته و در حالت عبادت است.
و از جمله سخنان حضرت امام حسین (علیه السلام) در حال وداع با حضرت زینب (سلام الله علیها) چنین بود که خواهر جان مرا در نماز شب فراموش مکن.
