الف. امام حسین (علیه السلام) در آخرین لحظات به خواهر خود سفارش می کنند در نافله ی شب برادر را فراموش نکند: «یا اختاه لا تنسینی فی نافلة اللیل«(1)؛ خواهرم مرا در نافله ی شب فراموش نکن.
ب. فاطمه بنت الحسین می گوید: «و اما عمتی زینب فانها لم تزل قائمة فی تلک اللیلة- ای عاشرة من المحرم- فی محرابها تستغیث الی ربها و ما هدأت لنا عین و لا سکنت لنا زفرة«(2)؛ در شب یازدهم، عمه ی ما حضرت زینب همواره در محراب عبادت مشغول به استغاثه به خداوند بود. در این شب هیچ کسی از ما نخوابیدیم و ناله و گریه ی ما قطع نشد.
ج. امام زین العابدین (علیه السلام) می فرماید: «عمه ی ما حضرت زینب در سفر کوفه و شام نمازها را ایستاده می خواند. برخی اوقات دیده می شد که نمازش را نشسته می خواند. غذایی که از طرف دشمن برای ما می آمد، کم بود. عمه ی ما سهم غذای خود را نیز به بچه ها می داد. بنابراین، قدرت خواندن نماز به صورت ایستاده را نداشت.«(3)
در روایت دیگری نیز از امام سجاد (علیه السلام) آمده است که حضرت زینب (سلام الله علیها(، در شب یازدهم محرم نماز را نشسته خواند.(4)
جعفر نقدی می گوید: «اگر کسی فکر کند، روشن خواهد شد در آن وقت مشکل، چنین عبادتی و توجه کردن به خدا، فقط کار یک معصوم است. بنابراین، در عصمت حضرت زینب (سلام الله علیها) تردید نکنیم.«(5)
1) وفیات الائمه، ص 441؛ حیاة السیدة زینب، ص 75؛ رسولی محلاتی، نگاهی به زندگی حضرت زینب، ص 27.
2) وفیات الائمه، ص 440.
3) رسولی محلاتی، نگاهی کوتاه به زندگی حضرت زینب، ص 25؛ کریمی جهرمی، عقیله بنی هاشم، ص 74؛ جعفر نقدی، حیاة السیدة زینب، ص 75.
4) علی قائمی، زندگانی حضرت زینب کبری، ص 150.
5) حیاة السیدة زینب، ص 76.
