یکی از ویژگی های مهم عقیله ی بنی هاشم فصاحت و بلاغت اوست که همه ی مورخان به آن اعتراف کرده اند.
وی در کانون فصاحت و بلاغت تربیت شده است. جد حضرت زینب (سلام الله علیها) با اینکه امی بود، شاهکار فصاحت و بلاغت بود. معجزه ی حضرت محمد (صلی الله علیه و آله) – قرآن- هماوردی در تاریخ ندارد. پدر گرامیش امیر فصاحت و بلاغت است که قسمتی از سخنانش به صورت نهج البلاغه درآمده که تاریخ به آن لقب «اخ القرآن» داده است. «کلامه فوق کلام المخلوق و دون کلام الخالق«(1)
خطبه ی غرای مادر گرامی حضرت زینب کبری (سلام الله علیها) که ناقل آن خود ایشان است، سرشار از نمونه های فصاحت و بلاغت است. گویا ایشان در فصاحت و بلاغت، جانشین پدر و مادرش بوده است.
به اعتراف برخی که خودشان اهل فصاحت و بلاغت بوده اند، این بلاغت علویه و فصاحت
هاشمیه، به حضرت زینب (سلام الله علیها) به ارث رسیده است. بنابراین وقتی او سخن می گوید یا خطبه می خواند، قلب ها را تکان می دهد.(2)
حذیم بن شریک می گوید: «من محرم سال 61 در کوفه بودم، وقتی قافله ی اسیران را آوردند، مرد و زن کوفه برای تماشا جمع بودند. دختر علی حضرت زینب (سلام الله علیها) را دیدم، زنی با حیاتر و سخنگویی نیکوتر از او ندیده ام، گویا به زبان علی سخن می گفت!«(3)
جعفر نقدی می گوید: «حذیم، خود ادیب بود، ولی او از فصاحت و بلاغت حضرت زینب (سلام الله علیها) به قدری متحیر است که آن را به فصاحت و بلاغت امیرالمؤمنین (علیه السلام) تشبیه کرده است.«(4)
1) ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ج 1، ص 24 «دون کلام الخالق فوق کلام المخلوقین«.
2) شلبی، زینب ابنة الزهرا، صص 120-121.
3) جعفر نقدی، حیاة السیدة زینب، ص 59؛ کریمی جهرمی، عقیله بنی هاشم زینب، ص 61.
4) جعفر نقدی، حیاة السیدة زینب، ص 61.
