از دیگر القاب آن حضرت «ولیه الله» می باشد. ایشان از چند جهت مستحق این لقب هستند:
الف) به جهت آن مقاماتی که تحصیل نمود، به واسطه ی عبادت و بندگی.
ب) به واسطه صدماتی که متحمل شد در راه احیا و ابقاء دین مبین اسلام.
ج) به واسطه ی محبتی که جد، پدر، مادر و برادرانش به او داشته و او به آنها داشته؛ چرا که هر کس آنها را دوست داشته باشد و هر کس را آنها دوست داشته باشند، مورد الطاف خداوندی قرار خواهد گرفت.
د) به واسطه ی آن محبتی که به برادرش حضرت سیدالشهدا (علیه السلام) داشته، قطع نظر از محبتش به باقی خانواده ی خود- که از امتیازات و خصائص آن مکرمه است. چنانچه ذکر شده؛ هر کس امام حسین (علیه السلام) را دوست داشته باشد، خداوند را دوست داشته و هر قدر محبتش به آن حضرت زیاد شود، مقاماتش به همان اندازه رفیع گردد- چون آن مخدره غرق دریای محبت حسین شد لذا یکه تاز مرحمت ها و تجلیات الهی گردید.(1)
و چنانچه روایت شده حضرت زینب (سلام الله علیها) از همان کودکی به واسطه ی اتصال روحانی، به قدری به امام حسین (علیه السلام) علاقه مند بود که یک شب هم بدون برادر آرام نداشت. حتی یکی از شرایط ضمن عقدش این بود که عبدالله بن جعفر طیار (همسرش) او را اذن دهد شبانه روزی یک
مرتبه به دیدن حسین (علیه السلام) برود؛ چرا که نمی تواند یک روز بگذرد و آن حضرت را نبیند.(2)
1) خصائص الزینبیه، ص 23.
2) دستغیب، عبدالحسین، زندگانی حضرت زینب (سلام الله علیها(، ص 13.
