انسان های کامل چون از قید و بند هستی محدود خود رها شده و به هستی مطلق پیوسته اند، اراده و خواست آنان مظهری از اراده و خواست خداوند گشته است. بنابراین به نیابت از حق می توانند بر موجودات دیگر سلطه و غلبه داشته باشند و در آنان تصرف و تغییر ایجاد کنند.
در زبدة الاسرار آمده است که امام حسین (علیه السلام) خطاب به حضرت زینب (سلام الله علیها) می فرمایند:
رو اسیری را کنون آماده باش
امر حق را بنده ی آزاد باش
گر به ظاهر بنده ی امر حقی
در حقیقت آمری و مطلقی(1)
همچنین انسان های کامل به محض اینکه چیزی را بخواهند و اراده کنند، فورا خداوند اراده ی آنان را تحقق می بخشد. مثلا اگر دعا یا نفرین کنند فورا اجابت می شود.(2)
در قسمت دیگری از زبدة الاسرار آمده است که حضرت امام حسین (ع) به زینب می فرماید: اگر در اسارت، زین العابدین را در زنجیر دیدی و یا مورد اهانت و خواری قرار گرفتی، صبر کن و مقاوم باش و نفرین نکن، چون اگر نفرین کنی درهای فیض خداوند بر موجودات بسته خواهد شد.
چون رود بیمارت اندر سلسله
بد مکن دل، شو دلیل قافله
بر کسی یعنی دعای بد مکن
باب رحمت را به خلقان سد مکن
او چو شیر و امر حق زنجیر حق
کی سر از زنجیر تابد شیر حق
گر دعای بد کنی فیض خدا
قطع گردد از تمام ما سوی
پس صبوری در اسیری پیشه کن
ریشه ی بی طاقتی را تیشه کن(3)
1) صفی علیشاه، زبدة الاسرار، ص 59.
2) ر. ک: کتاب الانسان الکامل، عزیز الدین نسفی، ص 318.
3) صفی علیشاه، زبدة الاسرار، ص 61.
