مؤلف علامه خود در این مورد می نویسد:
و این بنده را اجازاتی است از علماء، مشافهة و مکاتبة، اول کسی که بنده را اجازه داد سید علامه ی مزبور است [مراد ایشان استادش سید محمدکاظم یزدی صاحب عروة الوثقی است].
دیگر سید فقیه نبیه مستحسن سید حسن صدر [ا] بن السید هادی
العاملی صاحب التصانیف الکثیرة رضوان الله علیه بود و اجازه نامه او به قطر کتابی می شود. و مشایخ خود را تا ثقة الاسلام کلینی قدس الله روحه بیان نموده، و از مصنفات بدیعه سید مزبور رساله ی بزرگ در درایه، شرح وجیزه ی علامه بهائی اعلی الله مقامه می باشد(1) و رساله ی کوچکی در حرمت ریش تراشی که به جمیع ادله تمسک جسته است.
و از مشایخ اجازه این بنده شیخ الفقهاء ملا محمد حسین فشارکی اصفهانی قدس الله نفسه می باشد، وی مشافهة اجازه به بنده در نقل حدیث از مشایخش داد و بنده صورت سلسله اجازه را خواستم و او مکتوبا اجازه برادر فقیه خود ملا محمدباقر را فرستاد.
و آخر فقیهی که به بنده اجازه داد علامه نحریر میرزا محمد حسین نائینی متوفی در سنه ی هزار و سیصد و پنجاه بود، قدس الله روحه الزکیه، مکاتبة اجازه داد(2)
علامه روضاتی در متن هدیه ی نجفیه می فرمایند:
مرحوم میرزای نائینی در این اجازه از مجاز مدح و تعریف بسیار نموده و صریحا او را مجتهد مستنبط دانسته است(3)
و در پاورقی اضافه می کنند:
در مکارم الآثار است که آن مرحوم از آیة الله میرزا محمد عسگری طهرانی نیز روایت می کند(3)
آیة الله مرعشی که خود از مجازین از مؤلف علامه می باشند و صورت اجازه ایشان از مؤلف در دو کتاب تاریخ علمی و اجتماعی اصفهان در دو قرن اخیر 3 / 179 و المسلسلات فی الاجازات 1 / 170 به طبع رسیده است در الاجازة الکبیرة(4) چند
نفر دیگر را از مشایخ مؤلف می شمارند، از آن جمله: «آیات سید اسماعیل صدر و میرزا فتح الله شیخ الشریعة اصفهانی و محدث نوری! و سید محمد بحرالعلوم صاحب کتاب بلغة الفقیه.
در ضمن نام اجازه ی مرحوم سید حسن صدر کاظمینی به ایشان «اللمعة المهدیة إلی الطرق العلیة«(5) است و در روز شنبه هیجدهم ماه صفر 1329 مجیز از کتابت آن فارغ شده است.
1) نهایة الدرایة فی شرح الرسالة الموسومة بالوجیزة للبهائی، با تحقیق ارزنده ی آقای شیخ ماجد الغرباوی توسط نشر مشعر منتشر شده است.
2) هدیه ی نجفیه- مطبوع ضمن گروهی از دانشمندان شیعه / 397.
3) همان منبع / 397.
4) الاجازة الکبیرة / 228.
5) الذریعة 18 / 354.
