یکى دیگر از اماکن زیارتى شیعه در حلب، مشهدالمحسن است که در سیصد مترى مشهد الحسین یا مشهد النقطه قرار دارد. در این مکان، محسن فرزند امام حسین علیه السلام به خاک سپرده شده است. هنگام استراحت کاروان در این مکان، همسر امام حسین علیه السلام – که به روایتى باردار بوده – بر اثر سختیهاى راه و فشارهاى جسمى و روحى، فرزندش سقط شده است. روایات دیگرى حاکى است، محسن که طفلى شیر خواره بوده در این مکان وفات یافته است.(1) به نظر مى‌رسد روایت اول صحیح‌تر باشد. زیرا امام حسین علیه السلام فرزندى به نام محسن نداشته است و این که مادرش او را محسن نامیده است شاید به یاد فرزند سقط شده حضرت فاطمه علیها السلام بوده است. در هر حال به گزارش ابن شحنه در 351 هجرى سیف الدوله حمدانى شبى در خواب دید که در یک نقطه ی شهر نورى به هوا برخاست، چون صبح شد به آن محل رفت و پس از حفارى آن مکان، سنگى یافت که بر آن نوشته شده بود «هذا قبر محسن بن الحسین بن على علیه السلام» و لذا دستور داد تا مزار و مرقدى بر روى آن ساختند.(2) یاقوت حموى این مکان را «مشهد الدّکه» نیز نامیده است.(3)
این مکان نیز در دامنه ی تپه یا کوه جوشن است و با عبور از پلکان طویلی می توان بدان راه یافت. این مشهد دو گنبد کوچک و نمایی قدیمی دارد. بر سر در ورودی آن دو کتیبه به چشم می خورد، کتیبه ی بالاتر از سیف الدوله حمدانی است که از دستور وی برای احداث بنا در 351 هجری و کتیبه ی دوم نیز از تجدید بنای این مکان توسط سلطان عبدالحمید عثمانی در تاریخ 1314 ق هجری خبر می دهد.
در سمت چپ دیوار بیرونى، کتیبه‌اى بسیار زیبا و خوانا به خط کوفى دیده مى‌شود که به نورالدّین زنگى شهید، از امراى ایوبى مشهور دمشق تعلق دارد. در داخل شبستان وصحن نیز کتیبه‌هایى با نام «ملک ظاهر الدین بیبرس» یکى دیگر از امراى ایوبى با تاریخ 690 هجرى و همچنین کتیبه‌اى با ذکر اسامى 14 معصوم از سیف الدوله دیده مى‌شود. در سمت چپ صحن یعنى در شبستان کوچکى قبر محسن بن الحسین علیه السلام با ضریحى از آهن و پوشش سبز قرار دارد.
1) یاقوت حموی، معجم البلدان، ج 2، ص 284.
2) ابن شحنه، الدر المنتخب فی تاریخ مملکة الحلب، ص 85؛ کامل غزی، نهر الذهب فی تاریخ الحلب، ج2، ص278.
3) همو، معجم البلدان،ج2، ص186. کمونه حسینی وی را کودکی دانسته که در آن جا از دنیا رفته است (آرامگاههای پاک خاندان پیامبر و صحابه و تابعین، ترجمه عبدالعلی صاحبی، ص 101؛ عبدالله حجاز، معالم حلب الاثریه، ص 139.(.
