»دحیه کلبى» یکى از صحابه ی بزرگ پیامبر خدا صلى الله علیه و آله و از زهاد و عُبّاد بود. گویند روزى جبرئیل علیه السلام در صورت وى بر پیامبر صلى الله علیه و آله ظاهر شد.(1) به خاطر وجود قبر او، این قریه به «مزّه الکلب» نیز معروف است. قبر این صحابى بزرگوار در قبرستان عمومى محله – که حدود پانصد مترى خیابان اصلى المزّه و در کوچه‌هاى باریک و قدیمى است – قرار
دارد. این قبر در یک چهار دیوارى و اتاقک کوچکى در وسط قبرستان است.
کتیبه‌اى به خط کوفى نیز بر سنگ قبر او نصب شده که این جمله بر آن دیده مى‌شود «هذا قَبر الصَّحابىُّ الجَلیِِل سیدى دَحَیة کَلبى، الذّى‌ِِ کانَ یَهْبِطُ الوَحى اَحیاناً بِصُورتَه عَلى النَّبى صلى الله علیه والسلام» در پایین این کتیبه تاریخ 174 هجرى دیده مى‌شود.
1) این روز زمانی بود که پیامبر خدا صلی الله علیه و آله برای محاصره ی بنی قریظه حرکت کردند؛ وقتی در آن مسیر بودند از صحابه پرسیدند آیا کسی را ندیدید از این جا بگذرد؟ گفتند آری دحیه بن کلبی را سوار بر استری دیدیم. پیامبر صلی الله علیه و آله فرمود: اودحیه نبود بلکه جبرئیل بود که می رفت تا در میان خانه های بنی قریظه زلزله افکند (ابن شهاب زهری، المغازی النبویه، ص 81(.
