یکى دیگر از بیمارستان‌هاى مهم و قدیمى دمشق است که توسط «امیر سیف الدین قیمرى کردى» – از امراى ایوبى در ایام سلطان نجم الدین ایوب – در 653 هجرى بنا شده‌است.(1) این بیمارستان در غرب جامع و مقبره محى‌الدین بن عربى قرار دارد و گویند تا آن زمان بیمارستانى بهتر از آن در دنیا ساخته نشده بود. بناى آن از لحاظ هندسى بسیار زیبا است و شاید این ادعا نامعقول نباشد. گفته‌اند وقتى تیمور لنگ به دمشق آمد دو ادارخویش را به داخل این شهر فرستاد و او نیز بیمارستانى بهتر از آن نیافت.
قسمتى از بیمارستان، مخصوص زنان و قسمتى مخصوص مردان و هر یک ازبخشها به یک بیمارى و تخصص ویژه‌اى مربوط بوده و در زیر آن نهرى با آب بسیارزلالى مى‌گذشته که آب آن را تأمین مى‌کرده است. این بیمارستان تا قرن سیزدهم هجرى دایر بوده است.(2) ولى اکنون مسدود است. داخل آن حیاط بزرگى است که چهار ایوانِ بزرگ در اطراف و اتاقهاى فراوانى دارد. درب آن چوبى است و بالاى آن کتیبه‌اى دیده مى‌شود که از بانى و مؤسس آن یعنى سیف الدین قیمرى سخن مى‌گوید. به علت وجود بازار و دستفروش‌ها در مقابل آن، این ساختمان به سختى دیده مى‌شود.
1) قتیبه شهابی، اسواق دمشق، ص 513.
2) احمد عیسی بک، تاریخ بیمارستانات فی الاسلام ص 225، یوسف جمیل نعیسه، همان کتاب ج 1، ص 133.
