)511 – 560 ق.)
سلطان نورالدین محمود بن ابى سعید زنگى بن سیف‌الدین، از سلحشوران و مجاهدان اسلامى است که فداکارى‌ها و مجاهدت‌هاى فراوانى از خود در تاریخِ جنگ‌هاى صلیبى به ثبت رسانیده است. وى پس از مرگ پدر، به ولایت شام رسید(1) ونخستین کسى است که در دمشق دارالحدیث ساخت و اکنون نیز دارالحدیث نوریه، پابرجاست. در امور خیریه و بناى مدارس، مساجد و نشر علم و مذهب اهل سنت کوشا بود. او قناعت مى‌ورزید و کمتر مى‌خورد و مى‌آشامید. از غنایم جنگ استفاده نمى‌کرد و آن را صدقه مى‌داد و خرید و فروش شراب را در سرتاسر قلمرو خود ممنوع کرده بود.
قلعه‌هایى در حلب، حمص، حماة و بیمارستانى در دمشق ساخت و آن را وقف مسلمین کرد. نورالدین را پس از شهادت، در مدرسه ی خود مدفون ساختند.(2) مدرسه نوریه که از بناهاى او به سال 556 قمرى است، در بازار خیاطین سابق و «سوق العصرونیه» کنونى در سمت چپ انتهاى بازار حمیدیه قرار دارد. مدفن وى در سمت چپ راهروى
مدرسه است که حجره‌اى کوچک؛ محراب و گنبدى دارد و پنجره‌اى از این مقبره به بازار باز کرده‌اند که مردم آن را از بیرون زیارت مى‌کنند. در کرامات وى مطالبى گفته شده و بعضى او را مستجاب الدعوه دانسته‌اند.
1) صلاح الدین الصفدی، تحفة ذوی الالباب،ج 2،صص 72.
2) ابن حورانی، زیارات الشام، ص 26.
