)534 – 616 ق.)
ملک عادل ابوبکر بن ایّوب، برادر سلطان صلاح الدین ایوبى، در بعلبک به دنیا آمد. وى دو سال از برادرش صلاح‌الدین کوچکتر بود. ابتدا به همراه پدر و برادرش درخدمت نورالدین زنگى شهید وارد شد و در جنگ‌هاى صلیبى همراه برادرش
صلاح‌الدین شرکت کرد. ملک عادل پس از برادر بر مسند حکومت نشست. وى از کرج تا همدان، جزیره، شام، مصر، حجاز، یمن و حضرموت حکم مى‌راند. فردى بردبار، مجاهد، صابر و آمر به معروف و ناهى از منکر بود. در قلب مردم جاى داشت و به انصاف و عدالت حکومت مى‌کرد.(1) ملک عادل را پس از مرگ، ابتدا در قلعه ی دمشق مدفون ساختند و سپس به داخل مدرسه‌اى که خود ساخته بود منتقل کردند؛ یعنى مدرسه ی عادلیه که در سمت شمال غربى جامع اموى و در شارع کلاسه، مقابل مدرسه ی ظاهریه است. در داخل مدرسه و در راهروى ورودى سمت چپ، حجره‌اى است که قبر ملک عادل در وسط آن واقع شده و این بقعه در حال ترمیم است. وى در دمشق آثار و بناهاى تاریخى فراوانى از خود بر جاى گذاشته است.
1) نعیمی، همان کتاب، ج2،ص 208؛ همچنین نک: زبیدی، ترویج القلوب فی ذکر الملوک بنی ایوب.
