)م 589 ق.)
صلاح الدین بن ایوب بن محمد بن شاذى بن مروان بن یعقوب تکریتى(1)، یکى از فرماندهان بزرگ سپاه اسلام در مقابل صلیبى‌ها و فاتح بیت‌المقدس است. وى در 532 هجرى در تکریت عراق به دنیا آمد. ابتدا به خدمت نورالدین محمود زنگى شهید و سپس در دولت فاطمى نفوذ یافت و آن خلافت را مضمحل ساخت و به ایجاد دولت بزرگى بنام «ایّوبیان» دست زد. جنگ‌هاى متعدد او با صلیبى‌ها برخاسته از روح سلحشورى و علاقه ی فراوان وى به «قُدس» بود. تنها او بود که توانست بیت‌المقدس را با تلاش فراوان دوباره از تصرّف مسیحیان و متجاوزان در آورد و به دامان اسلام بازگرداند.(2)
قبر او در «مدرسه ی عزیزیه» و پشت جامع اموى؛ یعنى حدود بیست مترى درِ شمالى جامع و سمت چپ کسى است که از مسجد خارج مى‌شود. مدرسه عزیزیه اکنون فقط محل مقبره ی صلاح‌الدین است.
در صحن حیاط مدرسه، قبر سه شهید از دوره ی عثمانى‌ها است و پس از آن حجره‌اى قرار دارد که بر فراز آن گنبدى با رنگ قرمز ساخته‌اند. در وسط این حجره قبرصلاح‌الدین ایوبى واقع است. سنگ قبر بزرگى داشته که با پارچه‌اى سبز پوشانیده شده و بر بالاى آن نیز سرپوش و یا عمامه‌اى به رنگ سبز قرار داده‌اند.
1) برای آگاهی بیشتر از شرح زندگانی وی نک: زبیدی، ترویج القلوب فی ذکر الملوک بنی ایوب، تحقیق صلاح الدین المنجد، بیروت، دارالکتاب الجدید 1983م.
2) صلاح الدین الصفدی، تحفة ذوی الالباب،ج 2،صص92 – 80.
