ابو دردا و ام دردا

»ابو دردا» عویمر بن مالک بن زید نیز از صحابه بود. پیامبر صلى الله علیه و آله میان او و سلمان ‌پیمان برادرى بست و در مورد او فرمود: «عُوَیمر حکیم امت من است«(1) وى که در تمامى‌غزوه‌هاى پس از اُحد حضور داشت، پس از فتح دمشق براى تبلیغ اسلام به این شهر مهاجرت کرد. ابو دردا در عصر خلیفه ی دوم و نیز حکومت معاویه قاضى دمشق بود.

سرانجام در 30 هجرى، در خلافت عثمان وفات یافت و در باب الصغیر، کنار مادرش «ام دردا» مدفون شد. وى در قلعه ی دمشق مسجد و معبدى داشت که به معبد ابى دردا معروف بود و همواره در آن‌جا به عبادت مى‌نشست.(2)

1) ابن اثیر، اسدالغابه فی معرفة الصحابه، ج 5، ص 185.

2) ابن حورانی، همان کتاب، ص 31؛ همچنین نک: مبحث مساجد دمشق در کتاب حاضر.