کنار قبر بلال قبرى منسوب به عبدالله بن جعفر، همسر حضرت زینب علیها السلام است که به قطع و یقین صحّت ندارد؛ زیرا عبدالله در سال جحاف، در مکه وفات یافت (1) و در
قبرستان بقیع به خاک سپرده شد.(2) عبدالله اوّلین نوزادى بود که در حبشه به دنیا آمد و هنگام وفات پیامبر خدا صلى الله علیه و آله ده سال داشت. پدرش – ملقّب به «ذوالجناحین» – در غزوه مؤته به شهادت رسید.
پیامبر صلى الله علیه و آله، عبدالله بن جعفر را از لحاظ شکل ظاهرى و اخلاق، شبیه خود خوانده‌اند.(3) بعضى وى را در بخشندگى، هم‌شأن شمرده‌اند.(4) او فردى بسیار عابد و با کرامت بود و همواره به همراه همسرش حضرت زینب، در خدمت امام على علیه السلام حاضر و سه تن از فرزندان او به نام‌هاى عبدالله، عون و محمد، در رکاب امام حسین علیه السلام به شهادت رسیدند. قبر وى بسیار کوچک و بر بالاى آن دو کتیبه به‌خط کوفى دیده مى‌شود که به راحتى قابل خواندن نیست.
1) سال جحاف سال هشتاد هجری است که سیلی به مکه آمد و حاجیان را در خود فرو برد. در این واقعه عبدالله نود سال داشته است، ابن حجر، الاصابه، ج 3، ص 47؛ ابن منظور، مختصر تاریخ دمشق ابن عساکر، ج 12، ص 72؛ محب طبری، ذخائر العقبی، ص 221.
2) ابن اثیر، اسدالغابه فی معرفة الصحابه، ج 3، ص 135. همچنین نک: تاریخ و آثار اسلامی مکه مکرمه و مدینه منوره، اثر نگارنده این سطور، ص 326.
3) محب طبری، همان کتاب، ص 221.
4) ابن حجر، همان کتاب، ج 3، ص 47؛ ابن منظور، همان کتاب، ج 12، صص 78 ـ 72؛ ابن اثیر، همان کتاب، ج 3، ص 133.
