نماز شب زینب و التماس دعای حسین

روایت شده که: چون امام حسین علیه السلام برای وداع زینب علیهاالسلام آمد، از جمله سخنانی که به او گفت این بود که فرمود:

»یا اختاه! لا تنسینی فی صلاة اللیل؛ خواهر جان! مرا در نماز شب فراموش نکن«.

درباره ی شب یازدهم و شام غریبان نیز آمده است: تهجد و شب زنده داری زینب علیهاالسلام در تمام مدت عمرش ترک نشد، حتی شب یازدهم محرم، که امام سجاد علیه السلام فرموده است: «در آن شب ـ شب یازدهم ـ عمه ام زینب علیهاالسلام را دیدم که نشسته مشغول عبادت و نماز است«. (1)

آری، زینب علیهاالسلام در شام، غریبان پیکرهای پاره پاره و بی سر و سرهای بالای نیزه را می نگریست و می گریست و در تمام لحظات شب، آخرین جمله ی برادرش حسین در گوشش پیچیده بود، و موقع نماز، هنگامی که باید چهل مؤمن را دعا کند به یاد برادرش گوید: «اللهم الغفر لی الحسین«.

بشکسته دلی، شکسته می خواند نماز

در سلسله، دست بسته می خواند نماز

تا قامت دین خم نشود، روح نماز

با قامت خم، نشسته می خواند نماز

1) ریاحین الشریعه، ج 3، ص 62.