و هو امیرالمؤمنین و سید الوصیین و امام المتقین علی بن ابیطالب، واسم ابیطالب و بروایتی لقب آن جناب عبد مناف بن ابی الح ارث عبدالمطلب و هو شیبة بن هاشم و هو ابو نضلة عمرو بن عبد مناف و اسمه المغیرة و کنیته ابو عبد شمس و لقبه قمر و هوا بن قصی و اسمه زید و کنیته ابوالمغیرة بن کلاب و یکنی ابا زهرة ابن غالب و یکنی ابا تیم بن فهر ویکنی ابا غالب بن مالک و کنیته ابوالحارث بن نضر ویکنی ابا یخلد مکنی بابنة یخلد و اسم النضر قیس بن کنانة و یکنی ابا النضر بن خزیمه و کینی ابا اسد ابن مدرکة و اسمه عمرو یکنی ابا هذیل و قیل ابو خزاعة ابن الیاس و کنیته ابو عمرو بن مضر بن نزار و کنیته ابو ایاد و قیل ابو ربیعة بن معد بن عدنان.
و این نسب مبارک تا به عدنان محل اختلاف نویسندگان نیست و از آن بعد محل اختلاف عمده است از این روی رسول خدای صلی الله علیه و آله قول نسابین را از عدنان به بعد تصدیق و تجویز نفرموده.
راقم حروف نیز تا باین مقام که متفق علیه علمای انساب است مسطور داشت رد کتاب امالی صدوق علیه الرحمة مسطور است که از حسن بصری روایت کرده اند که روزی حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب سلام الله علیه بر منبر بصره صعود داد، و فرمود «ایها الناس انسبونی فمن عرفنی فلینسبنی و الا فانا انسب نفسی» ای مردمان هر کس که بر نسب من بدرستی دانانیست بگویم و باز نمایم من
زید بن عبد مناف بن عامر بن عمرو بن المغیرة بن زید بن کلاب هستم.
این وفت ابن الکواء به پای جست و گفت: ای شخص ما ترا جز باین نسب ندانسته ایم که تو علی بن ابیطالب بن عبدالمطلب بن هاشم بن عبد مناف بن قصی بن کلاب هستی.
فرمود ای مرد فرومایه همانا پدرم مرا زید نامید بنام جدش قصی و اسم پدرم عبد مناف بود و کنیتش که ابوطالب ود بر نام وی غلبه یافت و نام عبدالمطلب عامر بود و لقب بر اسم غلبه یافت و اسم هاشم عمر بود و لقب بر نامش غلبه یافت واسم عبد مناف مغیرة بود و لقب بر اسم غلبه یافت و اسم قصی زید بود و عرب او را مجمع نامیدند چه او ایشان را از بلد الأقصی بمکه فراهم ساخت و لقب او قصی بر اسم غلبه یافت. و العلم عند الله و الراسخین فی العلم.
