زینب، الگوى مقاومت و صبورى در برابر مشکلات بود. پا به پاى مردان رشید بنى هاشم در کربلاى خونین، رنج ها و داغ ها را تحمل کرد و مصیبت ها را صبورانه بر دوش کشید و چون در راه خدا و براى دین بود، خم به ابرو نیاورد و لب به شکوه نگشود و اظهار بى تابى و نارضایى نکرد.
تحمل داغ شهادت، نیرویى فوق العاده مى خواهد و روحى بزرگ و ایمانى قوى مى طلبد. در حادثه کربلا، این بانوى مقاوم، علاوه بر داغ حسین شهید، که بزرگترین مصیبت عالم است، داغ چند برادر و برادرزاده و عموزاده دید، دو پسر جوان خودش نیز در رکاب سیدالشهدا به شهادت رسیدند، لیکن در مقابل آن همه شداید، چون کوه ایستاد و در فصل دوم انقلاب کربلا (یعنى مرحله اسارت) شجاعانه کاروانسالارى آن قافله داغدیده و کتک خورده و تشنه و خسته را بر عهده گرفت.
عزم، ثبات و مقاومت او، درس آموز بانوان جامعه ما بویژه خانوادههاى شهدا، خواهران، مادران و همسران شهداست. اگر زنان با شرف و شعور، درپى الگوى مقاومتند، باید از زینب کبرى درس بگیرند و صبورى او را سرمایه تقویت صبر و ایمان خویش سازند.
