اى چکیده فضیلته!
اى عصاره على علیه السلام
اى زینب، اى آینه على نما، اى جلوه دوباره زهرا سلام الله علیها!
این دل، حرارت مودت تو را چنان در خود احساس مىکند، که شیرینى عسل را در ذائقه، و دلنشینى اذان را در گوش، و جان بخشى عطر یاس را در مشام!
تو را نه تنها از -روز عاشورا- و لحظه -وداع آخرین- و در سفر شام و قافله سالارى اسیران مىشناسیم، بلکه از آنروز که خانه على و دامن فاطمه را با آمدنت روشن و گرم ساختى.
از آن روز، که کودکى خردسال بودى و داغ رحلت جدت پیامبر و خاک سپارى او را دیدى و خود را به آغوش مادرت فاطمه افکندى و داغ شهادت جانسوز
مادرت زهرا سلام الله علیها را چشیدى و پس از شرکت در مراسم غسل و دفن مخفیانه و شبانه مادر به دامان عطوفت على علیه السلامپناه بردى.
از آن روز که کنار برادرانت در مدینه مىزیستى تا على علیه السلامبه خلافت رسید.
از آن روز که زیر سایه عطوفتبار امیرالمؤمنین به سر مىبردى، تا آن که شاهد -محراب خونین کوفه- گشتى و کنار بستر امیرالمؤمنین همراه برادرانت نشستى و آخرین وصیتهاى پدرت را که با تنى رنجور و رنگى پریده و فرقى شکافته بیان مىکرد، شنیدى و اشک ریختى.
از روزى که جگر پاره پاره برادرت امام مجتبى علیه السلام را بر طشت دیدى و سوختى و گریستى، و در تشییع جنازه برادرت، شاهد تیرباران شدى آن تابوت بودى و بر تربت او در بقیع اشک ریختى ولى در غمکده خانه، دل به وجود برادرت حسین علیه السلامخوش داشتى.
از روزى که با همسرت -عبدالله بن جعفر- خداحافظى کرده، در رکاب سیدالشهدا علیه السلام، شبانه سفر عشق را آغاز کردى و از مدینه به -مکه- و از مکه به -کربلا- با پاى دل سفر نمودى.
از روزى که پا به پاى سالار شهیدان، کوه کوه مصیبت را بر شانه صبورىات نهادى و غم عزیزان را تحمل کردى.
از روزى که به عنوان آموزگار جهاد و صبر، از دریاى خون گذشتى و شهادت هفتاد و دو ستاره را با چشم دیدى و بر پیکر خورشید و حنجر خونین بوسه زدى.
از روزى که دو فرزندت را در عاشورا، به پاى -امامت- فدا کرده، قربانى خدا ساختى.
از روزى که -اسارت- و -شهادت- را، میان خودت و حسین علیه السلام، تقسیم کردى.
اسیرى بودى آزادى بخش، که آزادى را با اسارت خویش به ارمغان آوردىو آزادى را از -اسارت- آزاد کردى!
در اوج قدرت دشمن، علىوار خطبه خواندى و غرور امویان را درهم شکستى و یزیدیان را به هراس افکندى
پرچم عزت و کرامت را بر بام زمان به اهتزاز درآوردى و مشعل هدایت شدى.
امروز تا همیشه تاریخ، شرف و شهامت مدیون توست و انسانیت، شاگرد مکتب عفاف و آزادگى تو.
اى دختر زهرا و یادگار على!
پیروان و شیفتگان با افتخار، نام تو را به عنوان یک الگو مىبرند و سطر سطر زندگانیت را به عنوان درس، مرور مىکنند.
