هنگام تولد حضرت زینب علیهاالسلام جبرئیل بر پیامبر اکرم صلی الله علیه و اله و سلم نازل شد و سلام بر رسول خدا صلی الله علیه و اله و سلم رساند و گفت: نام این مولود را زینب بگذار و این نامی است که خدای تبارک و تعالی اختیار فرموده است. آنگاه پیامبر صلی الله علیه و اله و سلم را از مصائبی که بر حضرت زینب علیهاالسلام وارد می آید، آگاه نمود. رسول خدا صلی الله علیه و اله و سلم گریان شد و فرمود: هر کس بر زینب گریه کند اجر و ثوابش مانند کسی است که بر برادرانش حسن و حسین علیهماالسلام گریه نموده باشد. (1)
در کتاب چهره ی درخشان قمر بنی هاشم چنین آمده است که:
فاطمه زهرا علیهاالسلام، نوزاد کوچکش را به پیامبر صلی الله علیه و اله و سلم داد. پیامبر اکرم صلی الله علیه و اله و سلم فرزند دلبند زهرای عزیزش را در آغوش کشیده، صورت خود را به صورت او گذاشت و شروع به اشک ریختن کرد.
فاطمه علیهاالسلام ناگهان متوجه این صحنه شد و در حالیکه شدیدا ناراحت بود
از پدر پرسید: پدرم، چرا گریه می کنی؟! رسول خدا صلی الله علیه و اله و سلم فرمود: گریه ام به این علت است که پس از مرگ من و تو، این دختر دوست داشتنی من سرنوشت غمباری خواهد داشت.
در نظرم مجسم گشت که او با چه مشکلات خطرناکی روبرو می شود و چه مصیبتهای بزرگی را به خاطر رضای خداوند با آغوش باز استقبال می کند. ای پاره ی تن من و روشنی چشمانم، فاطمه جان، هر کس که بر زینب و مصائب او بگرید، ثواب گریستن کسی را به او می دهند که بر دو برادر او حسن و حسین علیهماالسلام گریه کند. (2)
1) حضرت زینب کبری علیهاالسلام، ص 47.
2) چهره ی درخشان قمر بنی هاشم، ج 1، ص 86 به نقل از طراز المذهب، ص 32 و 22.
