در این خطبه حضرت زینب (سلام الله علیها) به یکی از صفات کوفیان اشاره می کند که در زمان پدرش و برادرش امام حسن (علیه السلام) به این صفت نیز مشهور بودند.
همچنانکه در جای دیگر می فرماید: اما بعد، ای اهل کوفه! ای نیرنگ بازان و فریبکاران و پیمان شکنان آیا به حال ما گریه می کنید؟… چه فضیلتی در شما هست، به جز لاف و گزاف و آلودگی و سینه های پرکینه، به ظاهر همچون کنیزان تملق گو، و به باطن همچون دشمنان سخن چین(1)
بی وفایی و پیمان شکنی مردمی که در جریان جنگ جمل و شکستن پیمان با امام علی (علیه السلام) اتفاق افتاد، پس از چندین سال با فرزندش امام حسین (علیه السلام) تکرار شد.
در خطبه ی سوم نهج البلاغه از این امر شکایت می کند و می فرماید: اما آنگاه که به پا خاستم و حکومت را به دست گرفتم، جمعی پیمان شکستند.(2)
و در خطبه ی هشتم نیز به پیمان شکنی زبیر اشاره دارد که او پس از پذیرش بیعت با حضرت بیعت می شکند.
و در جای می فرماید: ای مردم کوفه! بدن های شما در کنار هم، اما افکار و خواسته های شما پراکنده است. سخنان ادعایی شما، سنگ های سخت را می شکند، ولی رفتار مست شما دشمنان را امیدوار می سازد؛ در خانه هایتان که نشسته اید، ادعاها و شعارهای تند سر می دهید، اما در روز نبرد، می گویید: ای جنگ! از ما دور شو و فرار می کنید… به خدا سوگند! صبح کردم در حالی که گرفتار شما را باور ندارم و به یاری شما امیدوار نیستم و دشمنان را به وسیله ی شما تهدید نمی کنم. راستی شما را چه می شود؟(3)
1) علی نقی فیض الاسلام، شرح حال خاتون دو سرا زینب کبری (سلام الله علیها(، ص 150.
2) نهج البلاغه، ص 39.
3) نهج البلاغه،خطبه 29، ص 79.
