زمان مطالعه: < 1 دقیقه
تا که لبریز شد از عشق تو پیمانه دل
شده چون عرش خدا منزل ویرانه دل
باده عشق بود ورنه کجا تا به ابد
رسد امروز چنین ناله مستانه دل
دل اگر هست دل زینب کبری باشد
آفرین باد بر این همت مردانه دل
ز آشنا تا که به گوش دلش آواز رسید
شد خموش از سخن مردم بیگانه دل
گفت ای همسفر از خواهر خود رنجیدی
تو چه دیدی ز من ای گوهر یکدانه دل
دست کوتاه بود تا که سر پاک تو را
از سر نیزه کشانم به سوی خانه دل
عبدالحسین رضایی
***