آن‌گاه بانوی اسلام در تلاش برای بیدارسازی وجدان‌های مردم کوفه، بر باران سخنان روشنگر و نکوهش‌بار خود افزود تا به آنان اعلام دارد که آنان به هیچ یک از آن هدف‌های ظالمانه و شقاوت‌باری که برای رسیدن به آن حرکت نموده و به این جنایت زشت و بی‌سابقه دست زده‌اند، نخواهند رسید. در این مورد فرمود:
«أَلَا سَاءَ مَا تَزِرُون؛
چه بد بود، آنچه از بارهای سنگین گناه و جنایت بر پشت خود کشیدید!»
گناهان سهمگینی که هیچ راهی برای آمرزش آنها از سوی خدا و یا بخشش او به سود شما نمی‌ماند.
«وَ بُعْداً لَکُمْ وَ سُحْقا؛
و خدا شما را از مهر و آمرزش خود دور سازد و نابودتان کند.»
واژه «سحق» به مفهوم نابودی و دوری از مهر و آمرزش خدا آمده است.
«فَلَقَدْ خَابَ السَّعْیُ وَ تَبَّتِ الْأَیْدِی»
واژه «خاب» به مفهوم نرسیدن به آرزو و خواسته و گسستن امید و آرزو آمده است و «تب» به معنی زیان کردن و نابود شدن، برخی نیز آن را به بریده شدن و بی‌آینده گردیدن معنا کرده‌اند.
«وَ خَسِرَتِ الصَّفْقَة»
واژه «الصفقة» به معنی هر نوع داد و ستد آمده و منظور این است که شما ای مردم کوفه، در این داد و ستد مهم، زیان کردید، داد و ستدی که دین و معنویت را در برابر دنیا و ارزش‌های آن فروختید و این از دیوانگی است که انسان دین و آیین خود را بفروشد و در برابر آن عذاب، رسوایی و حقارت را به بهای کشتن فرزند ارجمند پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله به دست آورد و با این وصف باز هم ادعای اسلام و لاف ایمان و پروا زند.
شاید منظور این است که شما مردم کج‌اندیش، زندگی در سایه‌سار معنویت و مدیریت امام حسین علیه‌السلام را به زندگی در سایه سیاه رژیم ددمنش و انحصاری یزید فروختید و با امام حسین علیه‌السلام اعلام جنگ کردید تا از قدرت متزلزل یزید پاسداری کنید، اما بدانید که این داد و ستد شما زیان‌بار است و به زودی در سایه استبداد اموی نه آسایشی خواهید داشت و نه کرامت و امنیت و نه آینده درخشان و شکوفایی.
دین‌باوری و دین‌داری در زیر پرچم کسی که خدا او را برگزیده است، همان چیزی است که زندگی سعادت‌مند و آراسته به عزت و بزرگ‌منشی را برای انسان به ارمغان می‌آورد و روی‌گردانی از آن، بحران‌ها و گرفتاریها به بار آورده و رژیم های زورمدار و بیدادپیشه را بر مردم چیره می سازد و زندگی به سختی و ذلت آمیخته شده و رنج و درد و اسارت همه ابعاد زندگی معنوی، دینی، اقتصادی و سیاسی جامعه را فرامی گیرد.
آن گاه زینب سلام‌الله‌علیها سخن روشنگر خود را با آیات قرآن آراسته تر ساخت و از آن الهام گرفت و فرمود:
«وَ بُؤْتُمْ بِغَضَب مِنَ اللَّه؛
شما به خشم خدا بازگشتید و به زودی این خشم خدا کیفر و عذاب دردناک و دوری از مهر و آمرزش خدا را برای شما به ارمغان خواهد آورد.»
چرا که جنایت هر چه از نظر حجم و اندازه بزرگ‌تر باشد، خشم خدا نیز به جنایت‌کار سخت‌تر، دردانگیزتر، تحقیرآمیزتر و اهانت‌بارتر می‌گردد، در نتیجه دوری جنایت‌کار از بخشش و آمرزش خدا بیشتر می‌شود.
قرآن در این مورد می‌فرماید:
«وَ ضُرِبَتْ عَلَیْهِمُ الذِّلَّةُ وَ الْمَسْکَنَةُ وَ باؤُ بِغَضَبٍ مِنَ اللَّهِ ذلِکَ بِأَنَّهُمْ کانُوا یَکْفُرُونَ بِآیاتِ اللَّهِ وَ یَقْتُلُونَ النَّبِیِّینَ بِغَیْرِ الْحَقِّ ذلِکَ بِما عَصَوْا وَ کانُوا یَعْتَدُون؛ (1)
… و (مُهر) ذلت و نیاز، بر پیشانى آنها زده شد و باز گرفتار خشم خدایى شدند چرا که آنان نسبت به آیات الهى، کفر مىورزیدند و پیامبران را به ناحق مىکشتند. اینها به خاطر آن بود که گناه‌کار و متجاوز بودند.»
«وَ ضُرِبَتْ عَلَیْکُمُ الذِّلَّةُ وَ الْمَسْکَنَة؛
و رسوایی و درماندگی به خاطر این جنایت‌ها بر شما لازم آمد.»
واژه «ضربت» به معنی «کتبت» آمده و منظور این است که بی گمان به کیفر ناسپاسی شما در برابر نعمت شکوه‌بار وجود و حضور ارجمند امام حسین علیه‌السلام و فریبکاری و پیمان شکنی با او، خدای دادگر، ذلت را بر شما نوشت و خواری و بینوایی را بهره شما ساخت.
واژه «الذلة» و «ذل» به معنی خواری و عذاب روحی ماندگار است، که به خاطر احساس حقارت و کمبود شدید و هراس از تجاوز دیگران گریبان انسان را می گیرد و واژه «المسکنة» به مفهوم فقر و نیاز سخت و فلاکت و تیره روزی و نابودی آمده است.
1) سوره بقره، آیه 61.
