نظر عده‌ای از دانشمندان و فقهای سده‌های اخیر که معتقدند این بارگاه شریف، بدون هیچ شک و شبهه‌ای، جسد اطهر عقیله طاهره، سیده زینب سلام‌الله‌علیها را در برگرفته است.
شیخ حسن یزدی
علامه بزرگوار شیخ حسن بن محمد علی یزدی حائری(متوفای 1242 هـ.ق) از بزرگان عصر خود بوده است. چنان‌که تنکابنی شرح حال او را نوشته و با علم و تقوی و احترام فوق‌العاده در میان مردم مقام والایش را توصیف نموده است. او در اواخر عمر در کربلای معلی ساکن شد و اهتمام فراوانی به وعظ و عزاداری ورزیده است، ضمناً محقق تهرانی هم شرح حال او را آورده است. این شیخ بزرگوار تشریف آوردن عقیلة زینب سلام‌الله‌علیها را به شام، در نزدیکی واقعه حرة و ارتحال و به خاک سپرده شدن او را در آبادی راویه یادآوری نموده است.
میرزا علی کنی
دانشمند بزرگوار شیخ الفقهاء و المجتهدین، از شاگردان صاحب جواهر و سید ابراهیم صاحب «ضوابط» و از یاران مجدد شیرازی و از شاگردان برجسته شیخ انصاری می‌باشد. بارگاه عقیله زینب کبری سلام‌الله‌علیها را با مجدد شیرازی زیارت کرده و با دستهای خود به نظافت بارگاه پرداخته و حضرت صاحب الزمان بقیة الله(عج) از وی قدردانی نموده است.
مجدد شیرازی
آیت الله العظمی میرزا محمد حسن بن سید محمود بن سید اسماعیل بن سید فتح الله شیرازی(متوفای 1312 هـ.ق) از بزرگان فقهای زمان خود بوده است. سیدحسن صدر در شرح حال آن بزرگوار میگوید: «استادنا و سنادنا و عمادنا و سیدنا الأمام رئیس الأسلام و نائب الأمام و مجدد الاحکام و استاذ حجج الأسلام و قائد الملة و المذهب و الدین.»
مجدد شیرازی از بزرگان علماء شیعه است، آنان که خداوند برای خدمت دین برگزیده است. او از پیشتازان شخصیت‌های نابغه و پیشوایان برجسته فقه و حدیث و حکمت و کلام بوده و در تحقیق و اندیشه روشن، کم‌نظیر بوده است. وی از شاگردان ممتاز صاحب جواهر(قدس سره) بوده است:
آن بزرگوار کرامات زیادی دارد که مقداری از آنها را سیدحسن صدر در کتاب «تکملة امل الأمل» و شیخ آقا بزرگ تهرانی بزرگوار در کتاب «هدیة الرازی الی المجدد الشیرازی» و شیخ ذبیح‌الله محلاتی در «تاریخ سامراء» یادآوری نموده‌اند.
از کرامات آن بزرگوار که گروهی از دانشمندان موثق، آن را نقل کرده‌اند، این است که آقای مجدد بزرگوار همراه حاج میرزا علی کنی به زیارت بارگاه عقیله زینب کبری سلام‌الله‌علیها مشرف شدند و حرم آن حضرت را نظافت کردند. روزی میرزا در مجلس خود نشسته بود که ناگهان مردی شایسته که سیمای اوتاد را داشت، وارد شد. مرحوم میرزا از ورودش شگفت‌زده گردید. مرد خوش‌سیما و نورانی، متوجه او گردید و گفت:
«من از جانب مولایم حجة الله صاحب الأمرعجل‌الله‌تعالی‌فرجه مأمور شده‌ام به نیابت ایشان از شما و میرزا علی کنی تشکر نمایم. چون شماها حرم عمه ما زینب کبری علیه‌السلام را نظافت کردید و با دست خاک و زباله آنجا را بیرون ریختید.» این کرامت، در زیارت‌نامه «مفجعه» حضرت عقیله که به اهتمام گروهی از فضلای طلاب علوم دینی در نجف اشرف در سال 1381 هـ. ق به چاپ رسیده، آمده است.
این تصریح امام عجل‌الله‌تعالی‌فرجه است که مدفون در آنجا عمه کریمه‌اش عقیله زینب کبری سلام‌الله‌علیها می‌باشد، مضاف بر اینکه وثاقت امام شیرازی و عدالت و دیانت او را اثبات می‌کند و دوست‌داران عترت طاهره از آن منحرف و روی‌گردان نمی‌شوند.
براقی نجفی
سید حسون بن احمد بن اسماعیل بن زینی حسینی براقی، منسوب به محله براق در نجف اشرف(متولد 1261 هـ.ق)، از دانشمندان بزرگ و پژوهندگان تاریخ است که کتاب‌های ارزنده‌ای تألیف نموده، به حدی که وزیر سابق عراقی، شیخ محمد رضا شبیبی در مقدمه کتاب «تاریخ الکوفة» 23 اثر از وی یادداشت کرده است، این سید بزرگوار در کتاب خطی خود بنام «الثمر المجتنی» از اساتید خود نقل می‌کند که قبر شریف عقیلة زینب کبری سلام‌الله‌علیها در شام واقع شده است:
«در سال 1302 هـ.ق حاج مصطفی بن حاج کبه بغدادی برای زیارت به نجف اشرف مشرف شده بود، از من درخواست کرد که با همراهی سیدسلیم به زیارت شیخ محمد حسین کاظمی برویم. با هم رفتیم، بعد از سلام و احوال‌پرسی، شیخ فرمود:
«سید آیا اطلاعی از قبر زینب و اینکه چگونه در شام دفن شده است، داری؟»
سید گفت: من متولی بارگاه آن حضرت هستم و این تولیت از آباء و اجدادم به من رسیده و قبر شریف او در شام نزد ما معروف و مشهور است که حتی دو نفر در آن اختلاف ندارند.
همین امسال گنبد شریف، به علت قدمت و پوسیدگی خراب شد و فرو ریخت، من توان مالی نداشتم تا تجدید ساختمان کنم، این خبر به گوش والی شام رسید و او از بازرگانان کمک خواست، معمار و بناها مشغول شدند و خاک برداری نمودند، که ناگهان سنگ مرمر بزرگی بر بالای قبر نمایان گردید، به بلندی قامت یک انسان، سنگ را با زحمت زیادی برداشتند. والی دستور داد که سنگ نوشته را بخوانند، خبر آوردند که در حومه شام پیرمردی دانا به سیره و تاریخ و زبان‌های بسیار، او را حاضر کردند. وی دو خط بیشتر نتوانست بخواند و آن دو خط این بود:
«این قبر سیده زینب دختر علی بن ابی طالب دختر فاطمه زهرا که در این مکان از دنیا رفته و دفن شده است در بازگشت دوم او.»
محمد حسن آشتیانی
شیخ محمد آشتیانی(متوفای 1319 هـ.ق) پیشوای دینی بزرگ و یکی از اساتید فقه و اصول که مرحوم شیخ حرزالدین محمد نجفی(متوفای 1365 هـ.ق) پس از انجام اعمال حج از راه شام بازگشته و قبر سیده زینب کبری سلام‌الله‌علیها را زیارت کرد، سپس به نجف اشرف رفت.
در آنجا علما، فضلا و بزرگان شهر به زیارتش آمدند پرسیدند:
«استاد بزرگوار! از چه راهی برای شما ثابت شده که قبر سیده زینب سلام‌الله‌علیها در شام واقع شده است؟» ایشان فرمود:
بعضی از تاریخ‌نویسان پژوهشگر، از اهل تسنن روایت کرده‌اند که در مدینه پیامبر بعد از شهادت امام حسین علیه‌السلام قحطی پیش آمد، لذا عبدالله بن جعفر به شام کوچ کرد، زمانی که به این مکان که قبر زینب سلام‌الله‌علیها در آن است، رسید، آن حضرت فرمود:
«من وارد این شهر نمی‌شوم، چرا که آنجا، اسیر و دستگیر بودم، این خبر به یزید رسید و آن قطعه زمین را به ایشان بخشید و در آنجا ماند تا بدرود حیات گفت.»
محمدحسن مراغه‌ای
میرزا محمدحسن خان بن میرزا علی‌خان مراغه‌ای(متوفای 1312 هـ.ق) یکی از مورخان مشهور ایران در کتاب «خیرات حسان» میگوید:
«اما تربت پر فروغ زینب کبری سلام‌الله‌علیها بنابر صحیح‌ترین روایت‌ها، در یکی از آبادی‌های شام واقع شده و در آنجا بارگاه مشهور و زیارتگاه معروفی است. بعضی از پژوهشگران گفته‌اند در سال قحطی مدینه عبدالله بن جعفر با اهل و عیالش به شام کوچید تا دوران گرسنگی و قحطی به سر آید و برگردد، ولی حضرت عقیلة زینب سلام‌الله‌علیها در روزهای اقامت در آن مزرعه بیمار شد و چشم از جهان فرو بست و همان‌جا به خاک سپرده شد.»
سید حسن صدر کاظمی
خاندان صدر از ریشه‌دارترین خانواده‌های علمی علوی است که معروف به زهد و تقوی و شایستگی می‌باشند و خدمات ارزنده‌ای به مذهب نموده و در نشر علوم دینی پیش‌تاز بوده‌اند. در هر عصر، از این دودمان والامقام، مردان بزرگ دین و شخصیت‌های جهاد و اجتهاد طلوع کرده‌اند، این بزرگمرد در کتاب «نزهة اهل الحرمین» میگوید:
«زینب کبری دختر امیرالمؤمنین کنیه‌اش ام‌کلثوم و قبرش در دِه همسرش عبدالله بن جعفر طیار در بیرون دمشق است. وی با همسرش در دوران عبدالملک بن مروان و سال قحطی و گرسنگی به شام آمد تا عبدالله بن جعفر به مزرعه‌ها و دهات خود سرکشی کند و سال قحطی و گرسنگی به سر آید. پس زینب سلام‌الله‌علیها در آنجا بدرود حیات گفت و در یکی از آن دهات به خاک سپرده شد. این انگیزه دفن آن حضرت در راویه است و جز این را اخبار دیگر بی‌اساس است و گروهی هم راه خطا رفته‌اند.»
محمد حرزالدین
شیخ محمد حرزالدین نجفی عقیلی(متوفای 1365 هـ. ق) یکی از بزرگان علماء نجف اشرف و محققان در رشته‌های فقه و اصول و حدیث و رجال و تاریخ، مردی زاهد و راست‌گو و امانت‌دار در نقل، نجوم، طب، هیئت و علوم غریبه، که کتاب‌هایی در این باره نوشته است.
او از شاگردان شیخ محمد حسین کاظمی و شیخ حسین خلیلی بوده و بیشتر از هفتاد جلد کتاب تألیف نموده که تألیف و تحقیق وی، از وسعت اطلاعات و اندیشه صائب او حکایت می‌کند، این شیخ بزرگوار میگوید:
«زینب دختر امام علی بن ابی طالب امیرالمؤمنین علیهماالسلام از فاطمه دختر پیامبر، مرقد و آرامگاهش در «راویه» از آبادی‌های شام است، او بارگاه شکوه‌مند و آبادی دارد که زائران اقطار عالم اسلامی به آنجا مشرف می‌شوند.»
شیخ محمد حسین آل کاشف الغطاء
مصلح و مرجع عالیقدر شیخ محمد حسین بن شیخ آل کاشف الغطاء(متولد نجف اشرف به سال 1294 هـ. ق) که با علم و تحقیق و جهاد و خطابه‌های سحرآمیزش، شهرت جهانی دارد، او یکی از اعضاء کنگره اسلامی است و برای وحدت کلمه و اتحاد مسلمانان، مسافرت‌های زیادی کرده و رنج‌ها برده و در شهرک کِرِند ایران در سال 1373 هـ.ق به طور مرموز بدرود حیات گفت.
این بزرگمرد به درست بودن نسبت قبر در شام به زینب سلام‌الله‌علیها معتقد بود و فرمود:
«تحقیقاً عقیله زینب سلام‌الله‌علیها در ملکی دفن شده که از همسرش عبدالله بن جعفر بود، نه ملک بنی‌امیه، به طوری که سبط شهید امام حسین علیه‌السلام در زمینی که خود از اهل غاضریه خریده بود، دفن شده است چرا که قحطی در مدینه واقع شد و عبدالله بن جعفر با اهل و عیالش به شام آمد.» تحقیق امام کاشف الغطاء حجت ثابت می‌باشد.
سید عبدالحسین شرف الدین
مجاهد بزرگ علامه سید عبدالحسین شرف الدین موسوی عاملی(متوفای 1377 هـ.ق) از بزرگان و مجتهدین مجاهد شیعه است.
این بزرگمرد شیعه هم یکی از مدعیان بارگاه شکوه‌مند زینبی سلام‌الله‌علیها است و در بعضی از فتاوایی که صادر نموده، اجازه داده که سهم امام علیه‌السلام را برای ساختمان آن بارگاه صرف کنند، او نیز می‌فرماید:
«مدفون در آنجا سیده ما حوراء عقیله وحی و نبوت زینب سلام‌الله‌علیها است.»
سید هبة الدین شهرستانی
علامه بزرگ فیلسوف عالیقدر سید هبة الدین شهرستانی، یکی از بزرگان اساتید فلسفه و هیئت و فقه و اصول و یکی از ارکان انقلاب عراق در جنگ جهانی اول(متوفای 1388 هـ.ق) در کتاب مقتل معروفش میگوید:
«امیرالمؤمنین علیه‌السلام دو دختر داشت به نام زینب که کنیه آنان ام‌کلثوم و کبری بوده و زینب کبری سیده طف و کربلاست که ابن عباس از وی به عقیله بنی‌هاشم تعبیر می‌کند، او را فاطمه زهرا سلام‌الله‌علیها دو سال بعد از حسین علیه‌السلام، به دنیا آورد، که بعدها با عبدالله، پسر عمویش، جعفر طیار ازدواج کرد.
در کتاب «الخیرات الحسان» آمده است، در مدینه قحطی و گرسنگی پیش آمد و عبدالله بن جعفر با خانواده‌اش به مزرعه خود در شام آمدند و از رنج سفر همسرش زینب سلام‌الله‌علیها گرفتار و یا به یاد غم‌ها و غصه‌های زمان اسیری در چنگال یزید، همان‌جا از دنیا رفت، این حادثه در پانزدهم رجب سال شصت و پنج بود که در آن جایگاه که بارگاهش هست به خاک سپرده شده است.»
شیخ عباس قمی
حاج شیخ عباس قمی بن محمد رضا قمی(متوفای 1359 هـ. ق)، محدث و مورخ بزرگوار که کتاب‌های ارزنده‌ای در تاریخ رجال و سیره نوشته است، میگوید:
«وقتی ما قبول داریم که مدفن شریف در شام برای سیده زینب کبری سلام‌الله‌علیها است، پس لزوماً اعتماد پیدا می‌کنیم به آنچه گروهی از اهل اطلاع آن را نقل کرده‌اند و از استادمان ثقة الإسلام نوری هم شنیده‌ایم، که پس از وقوع قحطی و گرسنگی در مدینه و کوچیدن عبدالله بن جعفر به مزارع خود در شام را ذکر کرده و گفته است:
«آن بارگاه شریف را در سفر حج زیارت کرده و آنجا را مطاف حجاج شیعه دانسته و گفته رواق و صحن آبادی داشته است.»
آخوند ملا علی خیابانی
علامه متتبع حاج ملا علی بن عبدالعظیم واعظ خیابانی تبریزی(متوفای 1366 هـ.ق) در کتاب «وقایع الأیام» می‌نویسد:
«دانشمندان سیره و تاریخ درباره آرامگاه نورانی سیدة زینب کبری سلام‌الله‌علیها اختلاف دارند و بر سه مکان احتمال داده‌اند. درست‌تر این است که در یکی از آبادی‌های شام مدفون گردید و بارگاهش معروف است. همان‌جا بقعه شکوه‌مند و صحن شریف دارد و حجاج و زوار تشرف حاصل می‌کنند.» سپس جریان کوچ آن حضرت را به شام از گروهی از دانشمندان نقل کرده و میگوید: «من هم به یاری خدا به سعادت بزرگ زیارت آن حضرت نائل گردیدم و اثر عجیبی احساس کردم.»
حاج ملا هادی خراسانی
شیخ هاشم بن محمد مشهدی خراسانی(متوفای 1352 هـ.ق) عالم متقی و محقق مورخ، متولد خراسان و تحصیل کرده نجف اشرف، از دانشمندان زاهد و محترم و موثق در نزد مردم و مورد اعتماد مراجع دینی بوده است. آن مرحوم می‌فرماید:
«قبر سیده زینب در شام، آشکار و معروف است به زینبیه و زیارتگاه همه مسلمانان است.»
سپس رویداد قحطی و گرسنگی در مدینه و چگونگی کوچیدن آن حضرت را به شام، نقل می‌کند.
سید محسن حکیم
مرجع بزرگ شیعه مجاهد نستوه، آیة الله سیدمحسن بن سید مهدی طباطبایی حکیم(متوفای 1390 هـ.ق) در فتوایی که برای صرف نمودن سهم امام علیه‌السلام به مسجد زینبیه در راویه دمشق صادر فرمود، می‌نویسد:
«به برادران ما پوشیده نماند که ضرورت دارد مسجد متصل به بارگاه سیده زینب سلام‌الله‌علیها که در دمشق شام واقع شده، تعمیر و نوسازی گردد و ما اجازه می‌دهیم که سهم امام علیه‌السلام را در این مورد صرف نمایند که ذمه‌شان بری و موجب اجر و ثواب خواهد بود.»
سید یونس اردبیلی
علامه بزرگوار، یکی از مراجع تقلید زمان خود، سید یونس موسوی اردبیلی(متوفی 1377)، بارگاه حضرت زینب سلام‌الله‌علیها را زیارت کرده و فتوایی به این مضمون برای تعمیر آن بارگاه صادر فرموده است:
«از عموم برادران دینی مخفی نماند که من در ماه رجب سال 1374 هـ.ق به زیارت سیده زینب سلام‌الله‌علیها مشرف شدم و تعمیر نوسازی حرم و مسجد و صحن شریف را با سعی و کوشش حاج مهدی بهبهانی مشاهده کرده و درباره وی دعای خیر نمودم، چون آثار خوبی به یادگار گذاشته و آن کسانی که او را در این کار خیر کمک کرده و می‌کنند، رضایت و خوشنودی امامان معصوم علیهماالسلام را به دست آورده و این کردار نیکو سبب آمرزش آنان و موجب دعای خیر زائران این مرقد مطهر خواهد بود.»
سید عبدالرزاق مقرم
پژوهشگر بزرگ، علامه کاوشگر عبدالرزاق مقرم بن محمد بن عباس بن حسن بن حسون نجفی(متوفای 1391 هـ.ق و متولد در نجف اشرف به تاریخ 1316 هـ.ق) از شاگردان مبرز فقها و مراجع بزرگوار شیعه و یکی از آن پژوهشگرانی است که فرموده:
«قبر زینب کبری سلام‌الله‌علیها در آبادی راویه، واقع شده است.»
عبدالجواد کلیددار
پژوهشگر سخت کوش، علامه سید عبدالجواد، از خدام روضه مطهره امام ابی عبدالله الحسین علیه‌السلام در کربلا(متوفای 1379 هـ.ق)، و یکی از پایه های تاریخ و ادبیات در عصر خود که تحصیلات خود را در بغداد و پاریس و بلژیک به پایان برده و دکترا در رشته حقوق اخذ کرده و در دانشکده حقوق بغداد تدریس کرده و نویسنده کتاب «تاریخ کربلا و حائر حسین علیه‌السلام» است که جمعی چون علامه امینی و فقیه مجاهد کاشف الغطاء بر آن کتاب تقریظ نوشته اند.
او می گوید:
«قبر ستّ زینب کبری دخت امیرالمؤمنین علیهماالسلام در بیرون شهر دمشق و قبرهای سید سکینه و سیده فاطمه صغری دختران امام حسین علیه‌السلام و ام کلثوم دخت امیرالمؤمنین و مقام سرهای شهدای کربلا همه در تربت باب الصغیر است و قبر سیده رقیة دخت امام حسین علیهماالسلام در وسط شهر شام نزدیک بازار بزرگ است.»
شیخ ذبیح‌الله محلاتی
مورخ پژوهشگر، شیخ ذبیح الله محلاتی، مؤلف کتاب‌های ارزشمند(متولد نجف اشرف 1331 هـ.ق)، اعتراف می‌کند که مدفون در آبادی راویه شام، سیده زینب کبری دختر امیرالمؤمنین علیه‌السلام است، ولی توجیه می‌کند که:
«ایشان همان زینب صغری می‌باشد که در شام به خاک سپرده شده و مشهور به زینب کبری است، همان چیزی که بر سنگ قبر او نوشته شده، او با محمد بن عقیل در کربلا بوده و با اسیران اهل بیت به شام رفته و به مدینه برگشته و با فراس بن جعدة بن هبیره فخروی ازدواج کرده است.»
البته ما در گذشته به این توجیه انتقاد کردیم که توجیه درستی نیست، چون گروهی از دانشمندان شیعه و سنی تصریح کرده‌اند که آن حضرت خواهر تنی امام حسن و امام حسین و پاره تن زهرا علیهم‌السلام است، ولی زینب صغری همسر محمد بن عقیل، مادرش کنیز ام ولد بود، چنان‌که طبرسی در «اعلام الوری» و عبیدلی در «اخبار الزینبات» و ابن ابی الحدید در «شرح نهج البلاغه» به آن تصریح دارند و کسی از پیشینیان و متأخرین به این مطلب اشاره نکرده اند که به شام رفته باشد، به طوری که کسی نگفته است وی بعدها به زینب کبری اشتهار یافته و این گمانی است که تنها این نویسنده آن را ذکر کرده است.
عماد الدین اصفهانی
نویسنده پژوهشگر ایرانی، عمادالدین اصفهانی که آثار قلمی او حکایت از گسترش اطلاعات و تحقیقات وی دارد، در کتاب فارسی‌اش به نام «زینب کبری»، با دلیل‌های ارزنده اثبات کرده که مدفون در بقعه معروف در شام، حضرت عقیله زینب سلام‌الله‌علیها است و آنچه نزد مردم مصر معروف است، آن را رد می‌کند و اضافه می‌کند که:
«پس از پژوهش پیگیر، نزد ما ثابت شد که زینب کبری سلام‌الله‌علیها، مکنی به ام کلثوم، دختر زهرا سلام‌الله‌علیها است که در قتل و غارت مسرف بن عقبه و واقعه حرة با همسرش عبدالله بن جعفر به شام رفت و در مزرعه عبدالله در شام بیمار شد و از دنیا رفت و در همان مکان به خاک سپرده شد که معروف و مشهود است.»
فرج بن حسن قطیفی
پژوهشگر بافضیلت، شیخ بزرگوار فرج بن حسن بن احمد آل عمران قطیفی، در رساله خود به نام «وفاة زینب الکبری سلام‌الله‌علیها»، هنگام تحقیق پیرامون دیدگاه علامه نقدی و برداشت‌های او از «اخبار الزینبات» عبیدلی میگوید:
«ارجح این است که حضرت زینب سلام‌الله‌علیها پانزدهم رجب از سال شصت و پنج هجری در شام از دنیا رفت، او در سال قحطی و گرسنگی مدینه به شام آمد و در هما جا از دنیا رفت و در یکی از آبادی‌ها، معروف به راویه در حومه دمشق که حالا به ستّ مشهور شده، به خاک سپرده شده است.»
محمدعلی ربانی
علامه پژوهشگر، خطیب معروف، شیخ محمدعلی ربانی اصفهانی، یکی از بزرگان علم و ادب و خطابه در نجف اشرف، رساله‌ای به نام «مصابیح القبور المشیدة» نوشته و در آن کتاب میگوید:
«قبر عقیله زینب کبری، دختر امیرالمؤمنین علیهماالسلام در آبادی ستّ بیرون شهر دمشق واقع شده و قبر سیده رقیه دختر امام حسین علیهماالسلام در محله خرابه دمشق واقع است و هر دو بزرگوار، بارگاه باعظمتی دارند.» بر رساله وی حضرات آیات سید محمود حکیم و سید محمد شاهرودی تقریظ نوشته‌اند و به ارزش والای رساله تأکید کرده‌اند:
«وظیفه هر فرد مؤمن می‌باشد که از این کتاب بهره‌مند شود و به مضامین روایات آن عمل نماید.»
علی بن حسین هاشمی
مورخ بزرگ، سخنور معروف، سید علی بن سید حسین بن سید هادی بهبهانی مشهور به هاشمی، کتاب جامعی در شرح حال عقیله زینب سلام‌الله‌علیها تألیف نموده که در آن کتاب می‌نویسد:
«بارگاهی که در شام است، بارگاه زینب کبری سلام‌الله‌علیها است و شیعیان در قرون و اعصار دست به دست به طور مسلم پذیرفته‌اند و کسی در آن شک ندارد و اینک حجت بزرگ و پیشوای معاصر سید عبدالحسین شرف الدین که دیدگاهش درست و گفتارش محترم است می‌فرماید آنجا بارگاه زینب کبری سلام‌الله‌علیها است.»
سید حسین شجاعی
پژوهنده و خطیب ایرانی، سیدحسین ذوالقدر شجاعی، در کتاب خود «راهنمایی زائرین» میگوید:
«به احتمال قوی، بلکه به حسب روایات مشهور، مدفن عقیله سیده زینب کبری سلام‌الله‌علیها در شام واقع شده و از دیرباز در میان شیعیان شناخته شده و مشهور است و آنها از اطراف و اکناف جهان به قصد زیارتش و درک فیض و برکات به زیارتش مشرف می‌شوند.» (1)
1) پژوهشی پیرامون بارگاه حضرت زینب سلام‌الله‌علیها، محمدحسین سابقی، ترجمه عیسی سلیم‌پور اهری، ص225-254.
